Gönderi
bitmedi daha sürüyor o kavga ve sürecek
daha kitaba hiç baslamadan içimi saran bir sevgi vardı bu şiire karşı. bu şiirin yüksek sesle, ustanın ağzından söylendiği o videoyu bilmeyen yoktur. içime umut tohumları eken, hala kavga etmek için bir sebep veren, yeryüzünün aşkın yüzü olacağına dair çocuksu bir inanç ve belki de motorların sürüleceği maviliklere dair yalancı hayaller veren dizeler, nihayet elime kitap olarak geldiği vakit öylesine heyecanlı ve temkinliydim ki. ancak hayatımın yoğun, sıkıntılı, belki de umuda en muhtaç olduğum dönemine denk gelmesi birçok açıdan kitabı bitirmeyi uzatmama neden oldu. bazı günler sayfalarca, tekrar tekrar, hatta yüksek sesle okuduğum satırlardan bazı günler öyle uzak kaldım ki, ben bile hayret ettim kendime. ancak sonlara yaklaştığım zaman nasıl buruklaştım, bir de o hüznün yanına nasıl bir heyecan eklendi anlatamam. ceket iliklemiş, bir köşede saygı duruşuna geçmiş gibi: teker teker, anlaya anlaya okudum bu kitabı. her cümlere öyle anlamlar yazdım ki kendi içimde, sanki benden de bir parçaya da eklendi sözlerdi ve kalbime bir anıt olarak yerleşti. ama en güzeli, bana hala bir yerlerde acının sesi bu kadar yüksek olsa bile yumruğunu havaya kaldırmış ve keskin gözlerle ileriye bakan kimselerin de olduğunu gerçeğini hatırlattı. belki bu hayat için hiçbir katkı sağlayamıyor ve kendi çorbamı kaynatacak kadar bile adımlar atacak kadar güçlük çekiyorum ama hepsinin bir anlamı, en azından kendimi kurtarabilmek için bir çıkış kapısı olmaya yakınlığı oluşunu bilmek rahatlatıyor beni. korkularımı, kaygılarımı, olmazlarımı bir nebze olsun dindirdiği; beklenmedik bir anda önüme özleneni serdiği için her daim özel bir yeri olacak bende, olmalı da.
·
48 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.