Beyaz Geceler içimde gerçekten bir iz bırakıp derinden etkiledi. Kitap dört bölümden oluşmaktadır. Özellikle ilk bölüm olan ve kitaba ismini veren Beyaz Geceler hikayesini çok beğendim ve olay kahramanı Hayalperest adına çok üzüldüm. Bana biraz Kadir İnanır'ın "Selvi Boylum Al Yazmalım" filmini hatırlattı. Hatta Hayalperest'in durumuna üzülerek adına kısa bir şiir yazdım ve aşağıya ekliyorum. Kitabın son hikayesi Yufka Yürekli ise apayrı bir hüzün içeriyor. İki arkadaşın dostluğundan bahsederlen sonu trajik bir şekilde bitiyor ve hikayenin sonundaki konuşma ve karşılaşma ayrı bir hüzün taşıyor. Mutlaka okuyalım yazarın bu muazzam kitabını.. NE YAPTIN NASTYENKA? Bir gecenin saat onunda Yürüyor ve şarkı söylüyordum Neşeli ve mutluyumdum Tip'imce Gördüm bir kanalın kenarında seni Ne olduysa ondan sonra oldu Önce dost olduk seninle Sonra sevdim delice seni Ama sen başkasını bekliyordun Sana dört elle yardım ettim Sevdiğine kavuşman için Ama cevap vermedi sevdiğin Sonra ben daha da tutuldum sana Sonra anlattım her şeyi sana Sen de beni sevdiğini söyleyip Kabul ettin her şeyi Yolda yürürken tam mutlu olduğum sırada Bir genç adam denk geldi bize Sen adama, adam sana baktı "İşte odur" deyip koştun adamın kollarına Beni unuttun bir anda Hatta bana teşekkür ettin Sonra uzaklaştınız adamla Kaldım bir başıma yine Bir sabah mektup gönderdin bana; Beni bir dost olarak çok sevdiğini, Sevdiğiyle bir gün ziyaretime geleceğinden bahsettin. Ben de senin için şöyle bir dilekte bulundum: "Senin göğün berrak olsun, Tatlı gülüşündeki ışıltı ve Dinginlik hiç eksik olmasın." dedim. Sonra aklımdan şu sorular geçti: Nastyenka dostum musun düşman mısın? Arkadaş mısın yoksa sevgili misin? Anlayamadım hala!

Beyaz GecelerFyodor Dostoyevski · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 202074.7k okunma

·

153 views

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Ensari