Toplum olarak bazı şeylere geç kaldığımızı bana düşündüren bir kitap oldu. Çünkü özelikle çocuklar açısından düşündüğümüzde bazı yaşanmışlıkların telafi edilemediğini sadece bu durumun kontrol altında tutulabileceğini de gösteren bir kitap oldu benim için. Çünkü yazar bir yerde şöyle bir ifade kullanıyor. "Sevmek zorunda olduğum birinden hayatım boyunca nefret etmekten korkuyordum." Tüylerimi diken diken eden bir cümle olmuştu. Düşünsenize daha on yaşında bir çocuk aslında babaların sevilmesi gereken varlıklar olduğunu biliyor ve babasından nefret etmemek için elinden geleni yapıyor. Çok sonra bu karşılıksız sevgi etkisini gösteriyor ki şöyle diyor: "Güçsüzlüğümü babamın beni dövdüğü zamanlarda bıraktım sanıyordum." Babasızlık ve babasından alması gereken ama alamadığı her şey onu zamanla güçsüz kılıyor. Kabul etmesine kabul ediyor babasının kendisini sevmediğini ama alışmak o kadar kolay olmuyor ve bir baba onun için baba olmak dışında her şeyi ifade eden bir varlığa dönüşüyor ki yazar bir yerde babasını politikacılara bile benzetiyor. "Baba olmayı beceremeyen adamlar ile politikacılar arasında hiçbir fark yoktur. Sözlerini tutmadıklarından pazarladıkları her zaman bir öncekinden çok daha büyük başka bir yalandır" Küçük kahramanımız aynı zamanda duygularını dile getirirken sosyal tespitlerde bulunabiliyor ve bunu çok iyi ifade edebiliyor mesela bir yerde "Domates yetiştirir gibi çocuk yetiştiriyorlar, gübresini, suyunu ver yeter. İyi de bozulduğumuzda domateste olduğu gibi salçamızı yapamıyorlar. Yazık değil mi bu doğmaması gereken ama doğan çocuklara?" yazık değil mi o çocuklara diyerek sitemde bulunurken aslında toplum olarak masaya yatırmamız bir konudan bahs ediyor. Ne demek istiyorum? Bazıları beni taşlayabilir bazıları bana kızabilir de ama kesinlikle herkesin ürememesi gerekiyor. Yani BABALIK VE ANNELİK EHLİYETİ şart ve ben böyle hayatlara şahitlik ettiğim sürece böyle düşünmeye devam edeceğim. Sözlerimi kitaptaki en sevdiğim alıntı ile bitirmek isterim. "Mesela annemin; bir muma üfleyemediğim için tutamadığım bir dileğin bende yaratabileceği hayal kırıklığının neden olabileceği psikolojik bir sorunu anlaması mümkün değildi." Yani bunu anlamayacak ve fark edemeyecek insanlar anne ve baba olmasın hepsi bu.

Babam Karı Kovalardı Ben MucizeEmre Işık · Cinius Yayınları · 2024749 okunma

··

3.257 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Fatma kabakçı