Her ne kadar doğru bir istek olmadığının farkında olsam da; bu kitabı daha erken bir dönemde okumak isterdim. Yaklaşık on yıl öncesine kadar daha fazla kurgu eser (özellikle roman) okurdum ve hayatımı şekillendirmem konusunda bana yardımcı olurlardı bu eserler (ya da zarar verirlerdi). Yıllar sonra geri dönüp baktığımda şu tahlili yapmıştım. "Ne kadar da çok savurmuşlar beni". Tatbiki olmayan şeyler okumak, olmayan bir cephe için savaş hazırlığı yapmak gibiydi. Parmakla gösterilen nice yazarının eserini anlamak için dirsek çürütmüştüm. Bu mücalelerden sonra dışarıya karşı bu kadar dürüst olmamakla birlikte çok fazla kendi kendime dile getirdiğim şey bence bu eserleri anlamak için gösterilen çabayı hak etmedikleriydi. Bunu iki bağlamda değerlendirebiliriz. Birincisi dünyası bana paralel olmayan kişileri okumaktı (Sadece bir farkındalık oluştururdu bu eserler). İkincisi çeviri eserlerde ifadeler güçlü edebiyatından soyutlanmış olarak yalın manalarıyla kalınca; ortaya çıkan yalnızca çıplak bir haz oluyordu. Ama Yakaza'nın kendisine gösterilen emeği hak ettiğine inanıyorum. Yakaza'yı o dönem okusaydım; belki şu andaki keyfi bulamayacaktım. Lakin cebime daha fazla şey girerdi diye düşünüyorum. Yalsızuçanlar sade bir kasaba hayatını arka plan olarak kullanıyor. Adını eğer belirtti ise şu an hatırlamadığım (muhtemelen otobiyografik yanı ağır basan) kitabın baş karakteri bu arka planın bize yansıtılmasında nesnel bir kamera vaziyeti görüyor. Arka planda tatlı bir dram- polisiye filmi akıyor. Arka planın kronolojik takibi okuyucuyu diri tutuyor. Çünkü sinema tekniğine benzer bir şekilde kurgulanmış bu kitapta, ancak arka planı seyrederken gerçeklik ile temas edebiliyoruz. Arka planda akış durduğunda yazarın zihnine giriyoruz. Burada hatıralar, serbest çağrışımlar, hayaller ve planlar var. Gerçeklik ile ilişkisini kurmak çok kolay olmasa da bu sahnelerin ; Yalsızuçanlar'ın güçlü edebiyatı tatmin edicidir. Divan edebiyatının bütün mazmunlarını ustalıkla telmih sanatının içinde yedirmiştir. Bu kısımları hikaye özelinde anlama çalışmasına girmektense edebi bir şey okumanın hazzına varmaya odaklanmak daha kıymetli gözükmektedir. Subjektif bir kısım olarak şunu da itiraf edeceğim. Hayatımda çok nadir olarak kurgu bir edebi eseri okurken duygu durumum değişmiştir; bu anlamda Yakaza nadide bir noktadadır benim için. "Hem sevgiliniz olan nefsinizin belasını çekiyordunuz. Hem de hırsı bir türlü yok olmayan pervaneyi çağrıştırıyordunuz. Hayır hayır usule aykırı davranıyorsunuz" Şu andaki bildiğim şeyler ve hayatı anlama enstrümanlarım ile bu ifadeler karşısında sanırım 10-15 sayfa şerh yazabilirim ve ne kadar hoş olduklarından bahsedebilirim. Ama arzuladığım şey bunu daha önce okumuş olmaktı. Lakin o demde benzer bir tatmin yaşayamayacaktım. Çünkü dem bu demdir, dem bu dem. Vakitsiz istemek zulme iştiraktir.

YakazaSadık Yalsızuçanlar · Timaş Yayınları · 2013151 okunma

·

44 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Birkan Girgin