Can, annesini kaybedince babasıyla köylerinden kasabaya taşınır. Orada babasının çocukluğunun geçtiği eve yerleşirler. Evlerinin altındaki yan komşuları Gazozcu Nizamettin Amca ve onun torunu Elif en iyi arkadaşı olur. Can, okula ilk gün sardunya ile gider. Emre Öğretmen onu çiçeklere bakmakla görevlendirir. Her ne kadar sınıf arkadaşları dalga geçse de o, önemsemez. Mahalledeki aşağı- yukarı kavgasında da mecburen Elif’ ten yana olur ama hafta sonları yapılan çamur savaşlarına bile gazız ısmarlayarak ara verdirtir. Can’ ın bir de annesiyle birlikte bulduğu yavru kuş vardır. Ne sesini duymuş ne de türünü bilmektedir. Bir gün sardunyaların saksısını değiştirirken poşete sarılı bulduğu tohumları bu kuş yer. Oradan yola çıkarak önce kuşun türünü sonra da o tohumların ne tohumu olduğunu öğrenecektir. Tabi buna yardım eden Nizamettin Amca’ dır. Kuşun ardıç kuşu olduğunu öğrenirler ama tohumun sırrını öğrenmezler. Bir sabah Elif okula gelmez, evlerinin önü de süpürülmemiş olunca terslik olduğunu anlar ve Elif’ lere gider. Anlar ki Nizamettin Amca ölmüş. Aradan zaman geçince Elif ve Can albümlere bakarken bie not görürler. Fotoğrafta Can’ ın annesi ağacı unutmamasını yazmıştır. O ağaç köylerinin dışındaki bir ağaçtır ve Ardıç ağacıdır. Elif’ le oraya giderler. Ağacın altı hep sardunya. Dibinde yine bie poşet ve bu kez mektup bulurlar. Annesinden… Meğer o tohumlar bu ağacınmış ama bir sır verir annesi. O tohumlar Ardıç kuşunun midesinden geçmeden çatlamaz ve toprakta filizlenmez… İnsan da böyledir. Yaşadığı şeyler onu hazırlar. Bunun üzerine Can, evdeki sardunyaları oraya getirip tazeler ve kuşu da yanına alır. Ötmeyen kuş susmaz olur. Mektup kısmı çok güzeldi. Kurguyu da çok beğendim.

Ardıç Kuşunun ŞarkısıMustafa Orakçı · Timaş İlk Genç · 202315 okunma

·

28 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Nakkasglu