"Anlamını yitirirse bir gün hayat, nasıl yaşayacağını bilemez insan. Ne yiyeceğini, nasıl konuşacağını, nasıl yürüyeceğini dahi bilmez hale gelir. Vahşi bir hayvan mıdır yalnızlık?"
Herkese merhaba
Bugün @gregorsamsat_fikretdagli tarafından yazılan 
Özlem editörlüğünde hazırlanan ve @salonyayinlari tarafından yayınlanan Yalnızlığın Yansıması adlı eserimizin incelemesi ile geldim.
Şöyle bir soruyla başlayalım. Yalnızlık size ne hissettirir? Yalnız kalmayı, kendinizle baş başa kalmayı ne kadar seversiniz? Yalnızlık her zaman iyi midir yoksa bunaltıcı olduğu zamanlar olur mu?
Eserimizde bir adamın yalnızlıkla baş başa kalmasına ve yalnızlığı ile ettiği mücadeleye ve iç dünyasındaki düşüncelerine tanık oluyoruz.
Profesör Adem Bey, eşi Şule'yi altı yıl önce kaybetmiş, bazı anlaşmazlıklar yüzünden Belçika'da yaşayan kızıyla uzun süredir görüşmeyen, yalnızlığın ortasında kalmış bir adamdır. Hayatını eğitimli bir ailede, mutluluk içinde geçirmiş olsa da eşinin ölümüyle birlikte dünyası tamamen değişmiştir. Eşini çok sevmekte, tek isteği bir an önce ona kavuşmak..
"Kayıp bir yıldız gibiyim evrenin karanlığında. Sönmek üzere olan bir yıldız. Kendi benliğim, varlığımı içine çekiyor. Senin varlığın ile tamamlanıyordu varlığım. Şu an ise içi çürümüş, yaprakları rüzgârda çoktan savrulmuş yaşlı bir ağaç gibiyim."
Emektar arabasının yolda bozulması, onu kendisiyle aynı hisleri paylaşacak biriyle tanışmasına vesile olur Sahilde çayını ve kitabını almış, yalnızlığıyla baş başa vakit geçiren bu kişi İsa Bey'dir.
İsa Bey ile tanışmasıyla olaylar silsilesi ardı ardına geliyor. Bu iki zıt ama aynı duyguları yaşayan benzer karakter yalnızlığı paylaşır, dost olur, sırdaş olur. Birlikte tatile bile çıkarlar.
Ama ikisinin de istediği tek bir şey vardır, ölümdür..
2 kurşun ve tek bir ölüm..
Adem ve İsa'yı nasıl bir son bekliyor?
Sonu beni hayretler içerisinde bırakan, keşke devamı da olsaydı dediğim kısacık ama etkisini uzun süre hissedeceğim bir eserdi.
·
41 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.