YARI-PROLETERYA
Yüksek oranda işsizlik oranı, yarı-sömürge ve yarı-feodal bir ül- kenin temel bir özelliğidir. 37 milyonluk nüfusuyla Filipinlerde üç milyon işsiz ve yedi milyon üretim dışı bir yedek emek ordusu bu- lunmaktadır. Gerici hükümet, işsizlik durumuna ilişkin doğru olma- yan rakamlar yayınlarak bu gerçeği gizliyor. Yapay olarak, yarı-pro- letaryaya ait milyonlarca insanı istihdam içinde değerlendiriyorlar.
Yarı-proletaryaya ait çok sayıda yoksul ve yarı-mülk sahibi köy- lü bulunmaktadır. Bunun yanısıra, nüfusun büyük bir bölümünü oluşturan yarı-proletaryanın başka bölümleri de bulunur. Bunlar en çok deniz ve göl kıyılarındaki yoksul balıkçılardan oluşur. Yarı-pro- leterlerin geri kalanı çoğunlukla şehirlerde ve kasabalarda bulunur.
Yarı-proleterler; mülksüzlük, yetersiz tazminatlar, düzensizlik, gelir ve güvenlik yetersizliklerinden muzdariptirler. Küçük el sanat- ları ustaları, marangozlar ve duvarcılar, küçük fotoğrafçılar, seyyar tamirciler ve yoksul balıkçılar gibi basit araçlara sahip olanları bu- lunur. Seyyar satıcı ve küçük tezgahtar gibi hayatlarını sürdürmek için çok az miktarda parası olanlar vardır. Rıhtım hamalları, pa- zarlarda eşya taşıyanlar, dükkanlardaki kalfalar, ter atölyelerindeki çıraklar, pedicab sürücüleri, kimi jeepney(28) şoförleri, gündelikçiler, restoranlardaki hizmetliler ve benzerleri gibi emek güçlerinden baş- ka satacak hiçbir şeyleri olmayanlar vardır. Bunlar, yarı-sömürge, ya- rı-feodal koşullardan ötürü sanayi işletmelerinde normal maaşlı ola- rak veya kırsalda düzenli kiracılar olarak kabul edilmeyen kişilerdir.
Bu yarı-proleterler demokratik halk devriminin itici gücũ- dür. Sanayi proletaryası kadar yoğun olmasalar da yerel oluşum- lar şeklinde değerlendirilebilirler. Filipin halkının ulusal ve sınıfsal düşmanlarıyla savaşmaya isteklidirler.
Sayfa 193Kitabı okudu
·
60 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.