Kitabı bitirdikten sonra -ki bitirmek epey vakit aldı- ne söylemek gerekir diye düşündüm. Heyecanla başlayan ve bu heyecanı kesmeden ilerleyen uzun bir hikaye okudum ama sonuç tam bir hayal kırıklığı. Özellikle de kehanet meselesinin son aşaması can sıkıcıydı. Gerçi Japon animelerinden dolayı az çok bilinen konulardan biriydi ama böylesine iğne oynası gibi işlenen olay örgüsünün daha güzel bir sona ihtiyacı vardı. Herkes gibi Nakata Amca'yı sevdim, gülümsetti. Özellikle kedilerle alakalı bölümler hoştu. Yazarın bazı şeyleri takıntılı bir biçimde tekrarlaması da bazen anlatımı daralttı. Kafka Tamura ise muamma bir karakter olarak kaldı bende. Bazı zamanlar yaşına göre çok zorlama tavırlar gösterdi sanırım yazarın bu olağandışı kurguda ihtiyaç duyduğu ama tam olarak içini dolduramadığı bir çocuktu.
