168 syf.
8/10 puan verdi
~~~Neredeyiz?
Nerede miyiz? Buradayız ya işte, her zaman olduğu muz yerde -her birimiz doğduğumuz andan ölünceye kadar- kendi "burada"mızın içindeyiz~~~
Paul Auster'ın son romanı "Baumgartner" yazar ve yakında emekli olacak felsefe profesörü Baumgartner'ın hayatını ve eşi Anna'ya duyduğu derin ve sonsuz sevgiyi anlattığı, 1968'den günümüze kadar uzanan bölümlerle tasvir edilen roman, dolambaçlı bir şekilde hafıza ve anı sarmallarına dönüşürken, Anna'nın yokluğunda yaşamak için mücadele etmeye devam eder. New York'ta yazdıkları, sonraki kırk yıldaki tutkulu ilişkileri ve Baumgartner'ın Newark'taki gençliğine ve Polonya doğumlu babasının bir giyim mağazası sahibi ve başarısız bir devrimci olarak yaşadığı hayata, şefkatle, zekayla ve Auster'ın keskin bakış açısıyla bir kesit sunar. Baumgartner, sıradan yaşamın en küçük, en geçici anlarındaki güzelliğin ne olduğunu sorar: Neden bazı anları hatırlıyoruz ve diğerlerini unutuyoruz? Bir anı, bir iç döküş, bir yasam olan kitap kendi adıma boğaz düğümlemesi olarak okunan bir son kitaptı benim için...
~~~Bir olayın gerçek olarak kabul edilmesi için gerçek olması mı gerekir, yoksa varsayılan olayın gerçekliğine duyulan inanç mı onu gerçek yapar?~~~
~~~Yaşamak acı çekmektir, ... ve acıdan korkarak yaşamak da yaşamayı reddetmektir~~~
Baumgartner'ın hayatı, eşi Anna'ya olan derin ve kalıcı sevgisiyle tanımlansa da şimdi Anna yok ve Baumgartner yetmişli yaşlarında ve bir yandan da Anna'nın yokluğuyla yaşamaya çalışır. Şefkat, zeka ve Auster'ın sıradan hayatın en küçük, en geçici bölümlerindeki güzelliğe olan keskin bakış açısıyla zengin olan Baumgartner, hafızanın ağrısı gibi bı bakış açısı da bırakır. Paul Auster'in yaşam öyküsü zaten kendi içinde ayrı bı roman konusu olmalı bence yazılsa yok satar kitap kesin, bunları da öğrenince anne, baba, çocuk kavramı geçen cümleler daha da etkileyici oldu benim için... Yazara ait okuduğum yazılar ya da izlediğim videoar da genelde kitaplarında otobiyografik öğeler olduğu belirtilmektedir, bu yaşam öyküsüne bi kullliyat yakışır diyip, niyet ettim 
Paul Auster külliyatını bitirmeye:))) artık okuduklarım benim için daha anlamlı olacaktır ki ben yazarı sade ve akıcı dilinden ötürü zaten okumayı çok severdim***
Yine kendime ağlayacak bı kitap bulmuş olmam, tüm yaşanan son anları iliklerime kadar hissedip, köklere varan sorgulamalar içinde biten bi kitap, nefes almadan okudum, sadece ağladım sanırım ya da ağlamak için kendime bahabeler bulduğum bi kitaptı da diyebilirim, çok severek okudum...
~~~Yeryüzü tutuşmuş, dünya yanıyor, ama şimdilik bunun gibi günler var hâlâ, kendisi de fırsat varken bu güzel günün tadını çıkarmalı. Bunun görüp göreceği son güzel gün ya da bir son gün olmadığını kim bilebilir? Yarın sabah kuşlar uyanmadan düşüp ölmeyi beklemiyor, ama gerçekler de yadsınamaz, rakamlar yalan söylemez. Yetmiş bir yaşında, bir sonraki doğum gününe de sadece altı hafta kaldı, sayıları giderek azalan doğum günleri alanına bir kez ayak bastınız mı her şey mümkün~~~
·
3 artı 1'leme
·166 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.