OKUNMAYA, VAKİT AYIRMAYA DEĞMEZ BİR KİTAP
-İnanılmaz akıcı ve sürükleyici elimden bırakmak istemedim…
-Okurken çok keyif aldım…
-Nobel ‘e aday gösterilmiş… (daha ne olsun! )
Evet, sevgili 1000 kitap okuyucusu yukarıdaki cümleler senin incelemelerinden derlendi.
Leyla Erbil ile ilgili genel intiba çok iyi bir kalemi olduğu. Daha önce de okumadığım bir yazar olduğu için bu düşüncelerden etkilenerek okudum 
Tuhaf Bir Kadın ’ı. Ama tam bir düş kırıklığı. Toplanın nedenselliği ile neden okunmaya değer bir kitap olmadığını dilim döndüğünce anlatayım.
Dil ve anlatım
Dil ve anlatım konusunda çok eksik bir eser olmuş. Anlatım sıkıcı ve anlaşılmaz. Olaylar arası geçişler çok kopuk.Şöyle ki 4 farklı bölümde 4 farklı anlatım yöntemi seçmiş;
Bölüm 1 ( KIZ ): 1. Tekil anlatıcı yöntemini tercih etmiş yazar. Günce şeklindeki yazın arada şiir ve mektuplarla da desteklenmiş. Geçişler çok kopuk ve birçok olay çözümlenmeden romanın başkarakterleri işlenmeye başlamış.
Bölüm 2 (BABA): Bilinç akışı yöntemini denemiş yazar. Baba karakteri üzerinden anlamı olmayan kopuk saçma cümleler rastgele sıralanmış. 5 ara bölümden oluşan bu 2. Bölüm bir anda Mustafa Suphi ile ilgili gereksiz, romana hiçbir anlam katmayan dipnotlarla doldurulmuş.
Bölüm 3(ANA): Leyla Erbil kitabı yazdığı dönemde 
Gabriel Garcia Marquez ’den etkilenmiş olacak ki büyülü gerçeklik şeklinde yazmayı tercih etmiş ki buda türünün en kötü örneklerinden.
Bölüm 4 (Kadın): Nesnel anlatım (tanrısal bakış ) ile olayları aktarmayı tercih etmiş yazar. 4 bölüm içerisinde anlatımı en iyi diyebileceğim bölüm ise bu.
Karakterler
Aman Allah’ım karakterlerin kurgulanması tamamen bir felaket. Bir tane bile doğru kurgulanmış karakter yok. Ne Nermin ne baba ne ana ne de Bedri… Örnekleri çoğaltmak kolay ama ben bu dört karakter üzerinden işleyeceğim.
1. NERMİN: İlk bölümde toplumsal yargılara karşı, üniversite çevresinde kadın karakteri ve şair yönüyle ile var olmaya çalışan ailesi ile de çatışkı içinde bir genç kız portresi çizen Leyla Erbil kadın ve cinsellik olgularını(lüzumsuz bir cinsellik yaklaşımı var Nermin’in. Sürekli bir bekâret vurgusu, ufacık çocuklara cinsel organını göstermesi vb.) da Nermin üzerinden aktarıyor okuyucuya. Diğer bölümlerde ise dan diye sosyalist olmaya çalışan ve işçi partisi üyesi bir Nermin ortaya çıkıyor. Fakat halktan kopuk küçük bir burjuva olmaktan ileri gidemiyor. Kadının toplumsal yeri ve cinselliği üzerine savaş veren karakterimiz kardeşine cinsel istismarda bulunmuş bir adamla evleniyor. Eşi (Bedri) ile hesaplaşırken de bunlar çok normal ve olabilir olarak karşılıyor. O zamana kadar eşinin cinsel sapkınlıklarından iğrenen Nermin o gün çok anlam yükle(me)diği bekâretini kocasına teslim ediyor. Bölümler arasında birbirine taban tabana zıt NERMİNlerimiz. Bir yerde sosyalistken bir yerde ‘Kızılbaş ‘ diye hakaret ediyor.
2. BABA: İlk bölümde silik olan ve romana hiç tesiri olmayan baba bir anda başkarakter ve aile reisi bir kaptan olarak karşımıza çıkıyor. Bu ne lahana bu ne perhiz.
3. ANA: Yine bölümler arasında birbirini desteklemeyen bir karakter. 1. Bölümde kızından nefret eden bir boyutta olan anne ki sık sık kızını dövüp eziyet eden bir anne iken. 3. Bölüm ve sonrasında çizilen anne tam tersi merhametli sahip çıkan bir anne.
4. BEDRİ: Hiçbir anlam veremediğim bir karakter. 1. Bölümde kardeşine cinsel istismarda bulunan Bedri efendi! 4. Bölümde eşinin cinsel isteklerine o kadar saygılı ki sadece eşinin kıyafetlerine ve üzerine boşalmakla yetiniyor eşi cinsel bir birliktelik istemediği için. Kadına âşık saygı gösteriyor dediğinizi duyar gibiyim aman haa! İlk bölümde Nermin’in yakın arkadaşı Ayten’in sutyensiz meme uçlarından etkilenip Nermin’i çat diye rahat bırakıyor.
Nesneler
Romanda işlevli kullanılan nesneler olduğu gibi(mektuplar, gaita, Halit’in kaçış planı, piyano vb.)gereksiz nesneler de yığınla. Romandan çıkarılsa bile hiçbir kaybımızın olmayacağı Mustafa Suphi dipnotları, 600 liralık abiyeler olayı gibi nesneler kitabı gereksiz uzatmış ve sıkmış. Böyle işlevsiz nesne çok kitapta.
İzlek
Kitap bu kadar kopuk olunca ister istemez ana fikrini de bulmak zor oluyor. Fakat Leyla Erbil’in iyi niyetinden şüphe etmeyip ‘ devrimler veya işçi hareketleri kendi toplum dinamikleri ile barışık olmalı ve halktan kopmamalı ‘ olarak dile getirmek isteğini düşünüyorum.
Sonuç olarak kimseye tavsiye etmeyeceğim felaket bir kitap olarak değerlendiriyorum.
Dipnot : Kitabın ilk sayfasında “bu kitap hiçbir ‘ödül’e katılmamıştır” diye bir ibare var. Bu konuda yine ağır bir eleştirim olacak yazara. Yazında “STAR “kavramı olmaz gibi bir felsefeden değil de niye ben star olmuyorum gibi bir kaygıdan katılmadığı için eleştirim. Bu tavrı çokta tın.
··
153 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.