Benim Annem Hiç Olmadı ki
Ben onu, hiç görmedim,
Bu yüzden, tanımadan yazıyorum,
Anneyi,anne sevgisini,
Soranlara.
Şöyle bir düşünüyorum da;
Anne sevgisi,
Olsa,olsa; Bir güneş ışığı,
Ama sıcacık,sımsıcak,
Hani kış ayında,
Pencereden odaya süzülen,
İnsanın içini ısıtan,
İnsana haz veren,
Işık var ya..
Hah..İşte öyle bir ışık olabilir mi acaba diyorum?
Olmadı mı? Bilemedim mi yoksa?
Olmaz tabi.Tabi olmaz.
O kadar kolay mı?
Bir çırpıda,bu sevgiyi anlatmak,
Anlatıvermek sizlere.
Pekala, şöyle, bir damla gözyaşı,
Veya gecenin bir yarısında derin bir hıçkırık,
Boğaza düğümlenip de öylece kalan cinsinden desem.
Yinemi olmadı?
Dedim ya;
Ben bilmeden yazıyorum,
Anneyi,anne sevgisini.
Kör olası aklım,
Ne zormuş bu sevgiyi anlatmak,
Bu sevgiyi bilmeden yaşamak.
Tamam,tamam.
Müsaade edin,
Birde şöyle anlatayım size,
Tadını alamadığım,
Doyamadığım bu sevgiyi;
Sık, sık uykusuz kalmak,
Yememek ama yedirmek,
Giymemek ama giydirmek,
Onlarca hayır duası desem.?
Yine mi olmadı? Anlatamadım yine galiba.
Evlat sevgisi ile mi karıştırdım acaba? diyorum.
O zaman,anne sevgisi,
Bedenimizden,içimizden bir şey olabilir mi acaba.?
Damarımızda dolaşan kan var ya,
Hani ihtiyacımız olan,bize hayat veren,
Bizi yaşatan,kalbimizden beslenen kan,
İşte onun gibi bir şey.
Yada,bir umut kutusu,
Bir dilek,bir özlem olabilir mi? dersiniz.
Nasıl oldu? Olmadı mı?
Bu defada bilemediysem eğer,
Benden bu kadar diyorum.
Konuş derseniz eğer,daha çok,
Daha çok anlatırım size,.
Bilemediğim ve doyamadığım,
Tadını bile alamadığım bu sevgiyi.
Şimdi de,pekala bilmiyorsun da,
Bütün bunları,nerden öğrendin?
Diyeceksiniz sanıyorum.
Bundan kolay ne var,
O da sorumu,
Tabi ki,Ali’nin annesinden,
Ali’nin annesinden biliyorum.
Geçenlerde,evlerine gitmiştim,
Gel yavrum,gel otur şöyle demiş,
Sonra da saçlarımı okşayıp,
Senin adın ne diye sormuştu,
Ali’nin annesi.
Sormasına sormuştu da,
Sebebini hala anlayamadığım,
Hala çözemediğim duygularla,
Gözlerim yaşarmıştı,
Bende gizlemiştim,yüreğime.
İşte o zaman,
O zaman hissetmiştim,bütün bunları,
Ve kimseye diyemediğim bu duyguları..
Yeter artık, üzerime gelmeyin,
Gelmeyin ne olur,
Üzmeyin artık beni.
Ben derslerime çalışacağım,
Hem de çok çalışıp,
Öğreneceğim bir gün,
Anne sevgisini,
Benim bunu anlatmam mümkün mü?
Güldürmeyin insanı Allah’ınızı severseniz,
Siz de gördünüz.,
Başaramadım işte,
Bir anne sevgisini anlatmayı.
Dedim ya, ben bilmeden yazıyorum,
Benim annem hiç olmadı ki.
Yardım et,Tanrım,
Allah’ım,yardım et.
Anne sevgisini bana,
Öyle bir ilham et ki;
Aklımın tam ortasına kazınsın,
Sol tarafıma işlensin,
Tam şuracıkta dursun.
Razıyım Allah’ım,hem de çok razı,
İsterse, başıma ağrılar dolsun,
Ben onu bir çiçek bilirim,
Yeter ki,hep yanımda olsun.
Gürsel Güveloğlu
(11 Şubat 2007-Kadirli
·
226 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.