Merhabalar, bugün sizlere çok fazla abartıldığını düşündüğüm bir kitabın yorumuyla geldim. İlk başta kitabın kurgusu hakkında sizi biraz aydınlatayım sonra yorumlamaya geçeceğim. Hukuk son sınıf (yanlış hatırlamıyorsam son sınıftı) öğrencisi olan Zeliha sıradan üniversite hayatını yaşarken bir gece hiç beklemediği bir olayla karşı karşıya kalır. Bir sokak köpeğine çarpıp kaçan araba görür ve köpeğe yardım etmeye çalışır, o sırada yoldan geçen bir adam görür ve ondan yardım ister adam ilk başta yardım etmek istemesede sonrasında yardım eder ve köpeği alıp bir veterinere giderler. Veteriner köpeği tedavi etmek istemez. O sırada da adamla veteriner arası bir arbede yaşanır ve adam veterineri bıçaklayıp yaralar. Olayın bir anda yaşandığını gören Zeliha korkar ve ne olduğu anlamaz. Adam zelihayı ve köpeği arayıp üs dediği bir yere götürür ve orada Zeliha aslında adamın bir asker olduğunu öğrenir. Veteriner ölür ve o geceden Sonra bir taklitçi bir seri katil ortaya çıkar ve adamı taklit ederek veterinerleri öldürmeye başlar. Adam yani Namı değer Gurur Mert Çalıklı ile Zeliha taklitçiyi bulmak için birlikte çalışırlar ve olaylar gelişmeye başlar. Kitabın yorumuna gelirsek: kitabı gerçekten hiç sevmedim. Konusu ilgi çekiciydi başta ama sonradan o kadar saçma bir hal aldı ki artık şey diyorum ne alaka yani. Gurur ile Zelihanın arasındaki ilişki kesinlikle sağlıklı bir ilişki değildi. Gururun kıskanmaları takıntılılık seviyesindeydi ki zelihada öyle. Zeliha saçma sapan tiriplere girip hesap soruyor, işte gurur sırf Zelihanın tribün biraz olsun diye üstünden kalksın diye arkadaşının geçmişte yaptığı şeyleri söylüyor falan. Tabi gururun kıskanmaları ayrı bir şey sırf biri zelihaya baktı diye gidip adamı öldüresiye dövüyor ve arkadaşları da onu destekliyor evet haklısın o zelihaya baktı kimse bakamaz zelihaya kimse yanımdaki kadina bakamaz, diye onu destekliyorlar. Kalkıp ikisini ayırmak yerine kimsenin ayirmasina izin vermiyorlar. Mesela o sahneden Sonra işte polis geliyor gururu ve arkadaşlarını götürüyorlar ama polis arabasında başını çıkararak gurur kalkıp zelihayı öpüyor ve sanki bu çok romantik bir şeymiş gibi anlatılıyor bize. Orada sözde Zeliha sen tedavi görmelisin falan diyir gurura ama aslında hoşuna çok gittiğini okuyoruz. Bu kitabı küçük yaştaki okuyucularda okuyor ve böyle şeyleri sanki normal bir şeymiş gibi algılıyor sevgi bu, kıskançlık bu zannediyorlar. Kensinlikle hitab edilmesi geren yaş belirlenmeli +18 yaşından küçük olanlar okumamali bence. Kitap kendini çok tekrar ediyor, örneğin gururun küçükken çok kötü seyeler yaşadığını öğreniyoruz. Zelihada işte bir şeyleri olduğunu falan fark ediyordu sonra öğreniyor. Biz bir kaç sayfa sonra veya bölüm sonra aynı seyleri tekrar okuyoruz ve bu beni çok sıktı. Tamam anladım gurur zor şeyler yaşadı Zeliha sende bunu fark etmiştin tamam yeter diyorum. Her defasında bunu tekrar okumak istemiyorum ben. Başka bir örnekte işte Zeliha babası tarafından çok fazla sevilen bir kız ve çok şanslı biri ben kalkip bunu her defasında okumak istemiyorum ne zaman babasından bahsedilse evet o çok güzel sevidli babası tarafından. Mesela bunu geçmişe gidip babasiyle yaşadığı bir anıyı okuyarak öğrenmek isterdim sadece işte hemen hemen aynı cümleleri tekrar ederek duymayı değil bu gururda da böyle. Yazarın anlatım tarzı, hiç bana göre değil bana hitap etmiyor ve zayıf olduğunu düşünüyorum daha iyisi olabilir geliştirebilir yazar. Dediğim gibi konusu biraz ilgimi çekti ama gerisini beğenmedim. Gurur ile Zelihanın aşkı bana geçemedi. Veya diğer yan karakterlerin aşkı sanki hepsi gururun zelihayla tanışmasını bekliyor muş aşık olmak için bir iki kişi hariç hepsi öyle oldu ve bunu hiç sevmedim. Geçmedi bana bir şey duyguların geçişi eksik kaldı olmamış bence. Dediğim gibi bunlar kitap hakkında Kendi düşüncelerim sevenlerine ve okuyanlarına saygı duyururum.

İhtilal 1 - ZelzeleBinnur Nigiz · Dokuz Yayınları · 2023406 okunma

·

115 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Atalante