ebrar: bu ağaçlar kamburunda kaç aşığın kalanın ve gidenin hatırasını taşır yüreği kor olana ayın sâyesi olur mu su gibi teselli savrulmakta umutlarım bir köksüz nilüfer misali bulamadım içimde kalanı içime döken bu ırmağın çaresini ne büyük yanılgı, kendini bir parça başkasını bütünün sanma hali sustu sinemde uğuldayan, aciz rüzgarın sesi ve karardı...

bu ağaçlar kamburunda kaç aşığın kalanın ve gidenin hatırasını taşır yüreği kor olana ayın sâyesi olur mu su gibi teselli savrulmakta umutlarım bir köksüz nilüfer misali bulamadım içimde kalanı içime döken bu ırmağın çaresini ne büyük yanılgı, kendini bir parça başkasını bütünün sanma hali sustu sinemde uğuldayan, aciz rüzgarın sesi ve karardı gök, hüznün yağmurlarını yüreğimin boşluklarına boşaltır gibi susturulan, bastıralan, dinlenilmeyen ve öfkesi dinmeyen çocuklar merhametten çok sokakla hemhal olmuşsa nasıl olur da çıkar her yangından bir bütün olarak ve dimdik bir duruşla bu yüzdendir ki sağ çıkılan her yangın yarası kanayan, durmayan ve kabuk bağlamayan her çocuğun hayatındaki tek muamma şimdi her limana sürgün kalbim binbir fırtınayla boğuşmakta semâ arkamda deryâ arkamda lakin yelkenlerim açılmamakta yönüm kayıp, yolum kayıp, ruhum kayıp ufukta görünen yalnızca bir sis kapıldığım hülyalar ise sahici değil göğsümü siper ettiğim bu ıstırap dolu savaşta bulmayı umduğum tek şeydi sonsuz sükûnet ve derin sevinç ebrar🕯️

88 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

ebrar