Annesini bebekken kaybetmiş, babası ve dedesiyle yaşayan Olive’nin depresif bir ruh halinde bulunan babasının hüznünü, kocaman, ağır ve gri bir fil gibi görmesiyle birlikte büyük bir mücadele oluşuyor. Çocuğun sevgisi ile babanın hüznü ve ilgisizliği arasındaki mücadelede bir çocuk neyi yapabilirse belki de daha fazlasını yapıyor Olive. Anneden yoksun olan bir çocuğun en büyük destek vereninin baba olması gerekirken babanın sadece fiziksel olarak orada bulunması daha kırıcı, daha can acıtıcıdır. Bir de babanın peşinde dolanan ‘filin’, gölgesini babasının üzerinden eksiltmiyor ve çocuk da bu durumda bir şey yapamıyorsa. Çocukların ebeveynlerinin ilgisini kazanmak için verdiği mücadele göz ardı edilemez. Bir örneğini bu kitapta görmekteyiz. Bu durumda çocuğun destekçisi olarak sevecen bir dede profili vardır. Ebeveynleriyle yapması gereken aktiviteleri dedesiyle birlikte yapmaktadır. Ne olursa olsun ebeveynin yerini kimse tutmamaktadır. Çocuk için fil, üzüntünün ve karamsarlığın yansıması olunca, filler kötü hayvan mıdır sorusu ortaya çıkabilir. Fakat sonrasında konu o kadar anlamlı bir şekilde bağlanmaktadır ki fillerin kötü olmadığına kanaat getiririz. Bazı duyguların böyle metafor halinde okuyucuya sunulması ise çocuk kitaplarında az karşılaşılan bir şeydir. Çocuk kitaplarında bazı hallerin net olmasını bekleriz. Fakat bu ‘fil’ ve ‘üzüntü’ köprüsü çok anlamlı ve duygu yüklü bir şekilde verilmiştir. Anne yoksunluğunu çoğu vakitler konuşur ve üzerinde düşünürüz fakat sadece fiziksel olarak çocuklarının yanında duran babalardan çok fazla söz edildiğini düşünmemekteyim. Bir anne ne kadar bilinçli ve farkındalığı yüksek olursa olsun, eğer baba o farkındalıktan yoksunsa çocuk bu yoksunluğu fazlasıyla hissedecektir. Montessori’nin dediği gibi “Çocuklar yetişkini her şeyden çok sever ama insanlar yalnızca yetişkinin çocuğa duyduğu sevgiden bahseder.” Çocuğun, bir ağacın tepesini düşünme alanı olarak kullanması ne kadar da etkileyicidir. Şimdi kaç çocuğun bir ağacı, bir düşünme alanı var ki? Olive'nin en yakın arkadaşı Arthur'dan da bahsetmemek olmaz. Arthur çok ama çok iyi bir arkadaştır. Ne diyor Olive: "Arthur tuhaftı. Arthur haklıydı. Ve Arthur dünyadaki en iyi arkadaştı." Bir üzüntüyü yok etme mücadelesinde Arthur, Olive'nin hep yanındaydı. Dedesi de tabii. Ebeveyn yoksunluğu, kitapta çok yerinde ve etkileyici bir biçimde okura sunulmuştur. Son olarak, bu kitabı yetişkinler de okurlarsa eğer, karşı tarafta olanlar belki çocukların mücadelelerinde karşı tarafta olmaktan vazgeçerler diye ummaktayım. iyi okumalar.

FilPeter Carnavas · Can Çocuk Yayınları · 2020389 okunma

·

53 views

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Abdulkadir ERTAKUŞ