Bana ayrılıp bir kenara bırakılanlar, gördüğümde mutlu etmişti beni. Neydi acaba bunlar, kim bıraktı diye düşünmeden işyerindeki masamda bulduğum bir avuç tadımlıklar. Dışarı çıkmayı tercih etmiş, öğle yemeğine onların arasına katılmamıştım. Oysaki ne kadar şanslıydım. Benim çıkıp gitmeme rağmen sıcaklıklarını her zaman hissettiren o arkadaşlarımdan, beni unutmayıp yediklerinden bir parça ayıranlar olmuş. Öğle arasına çıktın, dışarıda yemeğini de yedin. Şimdi seni düşünerek ayrılan bu lokmalıkları ne yapacaksın bakalım. Onları sonra yemek üzere aldım ve bir kaba koydum. Bir bardak çay ile günümü devam ettirmeye karar vermiştim. Kitabım önümde; Mustafa Kutlu'dan "Şehir Mektupları"nı okumak üzere kitabın kapağını açıyorum ve kaldığım sayfasından devam ediyorum. Uzun süre ara verdiğim kitap okumalarıma bu kitap ile yeniden başlıyorum. Benden arkadaşlığını esirgemeyen, okumak için onlara yöneldiğim her an kendilerini bana açan o kıymetli kitaplar. Benim insanlardan uzaklaşmam konusunda suçlu olarak onları ilan etmiştim. Oysaki onlar benim yalnızlığımda bana yoldaş, kötü insanlarla karşılaştığımda sırdaş olmuşlardı. Sundukları hayatlarla hayatta herşeyin ve her türlü insanın olabileceğini onlardan görüp öğrenmiştim. Ve artık kabul ediyordum herkes iyi olamaz. Karşına iyiler çıktığı kadar kötüler de çıkacaktı ki hayatında dönüm noktaların olabilsin. Çünkü o hayat ki; hep kendi kabuğunda yaşayarak varlığını sürdürmüş, zorluklarla karşılaşsa bile mücadelelerini kendi içinde yapmış. İç alemi onun için dışarısı olmuş, zorluklarla yaptığı mücadelelere karşı galiplikleri yine kendi içinde yaşanmış. Öfke, hırs, başarı, mücadeleler, içinde patlamaya hazır büyük bir volkan oluşturmuş. Ve bir gün o patlama yaşanır; her şey ve herkes bu patlamadan nasibini alır. Onun için artık hayatındaki dönüm noktası oluşmuştur. İyiliklerin olduğu kadar kötülüklerin de insanlar için olduğunun farkına varması bu patlamanın bir getirisidir. Her şeyden mutlu olup, hayattan zevk almak için bunun olmasının gerektiği kanaatine varır. İç huzurun sağlandıktan sonra gerisi gelip geçicidir artık.
13.05.2024
Mümine SARIGÜL