Uzun zamandan beri o güzel yeşiliyle kitaplığımda duran,ama bu haftaya kadar buluşamadığım kitabımdı "Sana Söyleyemediğim Her Şey".Ruh halimden midir;bu hafta 1.sınıflarla başlayıp,anne-babalığa ilişkin fazlaca konuştuğumuzdan mıdır bilmiyorum,bir aile dramını anlatan bu kitap çok etkiledi beni.
İntihar ettiği düşünülen bir kız evlat arkasından;anne-babalık,kardeşlik ve arkadaşlık perdelerini sırayla kaldırıp;okuyucusunun zihnine bırakıyor yazar.Sevdiklerimizi kaybettikten sonra oluşan o boşluğu dinlemektense, yaşarken birbirimizi dinlemenin önemini hatırlatıyor bir kez daha.
Ve anne baba olmak.Bizlere bağımlı değil,yaşama bağlı bireyler yetiştirmek.Bakmak değil görmek,duymak değil dinlemek. Şekillendirmek değil,hedef göstermek. Çocuklarımız bizim hoyratça eğip bükeceğimiz oyuncaklarımız,ya da hayatımızda elde edemediklerimizin 2. perdesi değil.Onları duyalım,sessiz sessiz çığlıkları boşlukta kaybolmadan.Bu kitap,bu çağrıyı işleyen güzel bir kitaptı.Tavsiye ediyorum.
