"İKİ KÖY BİR ŞEHİR" İnce ve kalın çizgileri var bence hayatın. Yüzümüzde yaş aldıkça oluşan ince ve kalın çizgiler gibi. Kalın olanlar herkesin bildiği, tanık olduğu, nasıl katlandığımıza şaşırdığı o heybetli çizgiler... İnce olanlar sızı gibi. Kimseye fark ettirmeden, kimse görmeden çektiğimiz derin acılar. Aslında bize şeklimizi şemalimizi veren, bizim hayata karşı duruşumuz olan o ince acılar... "Bazı kitaplar okunur, bazı kitaplar ise yüreğe dokunur." Yüreğe, kalbe dokunan, herkesin hayatından mutlaka kesitler bulacağı bir eser. Samimiyet, içtenlik, en çokta vefayı bulacağımız. Aziz'in hikayesi . Saf dilin, emeğin hikayesi. Yaşar Kemal derki; "İnsan gövdesi kadar değil, yüreği kadar yer kaplar şu evrende". Kendisi küçücük, yüreği dev olan Aziz. Çocuk yaşta, çocukluğunu yaşayamadan büyümek zorunda olan Aziz. Annesi tarafından evladı gibi bakıldığı dayısına destek olmak için köyde bırakılır. İzmirde çalışan baba, annesi ve kardeşlerini de alarak göç ederler köyden. Geride bırakılan bir evlad ve gitmek zorunda kalan bir anne. Sorar, sorgular Aziz geride mi bırakılmıştır yoksa tercih mi edilmemiştir? Anası sen deden, nenen, dayınla burada köyde kal der, kalır Aziz. Hayır diyememiştir Nazlı anasına. Hiçbir zaman hayır kelimesini yer edinmemiştir lügatinda. Yalnızdır, yalnız hisseder kendini. Tüm iyi huylarını aldığı, kendisini eğittiği Hasan dayısı vardır. Hatta tüccarlığı bile ilk ondan öğrenmiştir. Gözü, kulağı, sesi ayakları olur Hasan dayısının. Uzun bir zaman göremez ailesini. Annesinin gönderdiği mektup, fotoğraf ve bir sepet eşyalarla giderir hasretini. Yetmez bunlar uzakta özlemini çektiği ailesini her geçen gün daha da özler. İlkokul bittikten sonra ailesinin yanına yerleşir. Çeşitli işlerde çalışır tecrübe edinir. Tek gayesi iyi bir tüccar olmaktır, olur da. Çalışır, çabalar, düşer, kalkar ama asla pes etmez?Pes etmek nedir bilmez? Çocuk yaşta aşılanmıştır o mücadecilik ruhuna. Kendinin hem babası hem kardeşi olmuştur. Var olan fakat varlığını hiçbir zaman belli etmeyen bir baba. Diğer evlatlarından ayrı tutan bir anne. Eksiktir bir tarafı hep Aziz'in. "Beni ben yapan belki de beni hayallerimin kahramanı yapan o çocuk kalbimde taşıdığım kocaman merhamet, vefaydı." İşte Aziz'i de Aziz yapan yüreğinde taşıdığı o kocaman vefaydı.Çünkü vefa beyazdı ve her insana yakışmaz, her insan taşıyamazdı. Küçük bir köyde büyüyüp dünyaya kafa tutan bir yaşanmışlık hikayesi. Hiçbir zaman hiçbir koşulda çizgisini duruşunu bozmamış, tüm zorluklara rağmen kolaya kaçmayıp hep zoru isteyip zoru kovalamış. Çocuk kalbiyle sevmiş kucaklamış sarılmış etrafındakilere. Güzelliklerle başlayan her işini güzellikle bitirmiş bir masumiyetin sembolü bu kitap. Kitapla kalın.

İki Köy Bir ŞehirBerna Nalbantlar · Dorlion Yayınları · 202425 okunma

·

31 views

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

İLKNUR