. Gözleri anahtar deliğinden olan bir maske takan kuklacı, daha doğrusu kuklalar yapan bir marangoz, bir ada hayali görür otuz ikinci yaş gününde. Sarhoştur, yalnızdır, yatalak babasına bakar, ölmüş annesini suçlar. Mandalina ile tanışır sonra. Başı belada bir kadın. Bir ayağı tahtadan olan kuklacıya hayalindeki adaya gitmeyi teklif eder ama kuklacı babasını bırakıp gidemez. Fahişe bir cüce olan mandalina, bir sandal yapmasını ister kuklacıdan. Düşünde gördüğü adaya inandırır kuklacıyı. Aşıktır çünkü kuklacı. Ama adada mandalina gibilerine yer yoktur. Bir umut yola çıkarlar.. Yazarın tüm kitaplarında olduğu gibi bu son romanında da, kendine has üslubuyla, felsefeyi konuşturmuş. Derinlikli bir sorgulama ile, diğer kitaplarından farklı olarak, umudu hep diri tutmuş. Bunu yanında adalet, özgürlük, güven, huzur ve mutluluk gibi değerleri, yaşamı, ölümü irdelemiş satırlarda. Kendi deyimiyle de huzuru kaçıran, sorgulayan, uyandıran bir eser olmuş. Her zaman çok puslu bir havası olan kitaplarından farklı olarak, finalde aydınlık görünüyor bu kitabında yazarın. Maskeler ardına gizlenenleri, farklı yol seçenleri, kendinden başka yol bilmeyenleri derinlikle eleştiren, distopya türünde, başarılı bir son kitap. “Huzuru kaçırmayan kitabı çöpe atın” diyen yazar, bu kitabıyla da biraz huzursuz ediyor olabilir, o yüzden yazarın üslubuna alışmak gerek öncelikle. Bu açıdan diğer kitapları da önerimdir. #Kuklacı ^ ^ #alıntı İçinde zevk olmayan hayatta ıstırap bile yoktur. ^ Hayatın kısa olduğunu söyler herkes. Hayatın uzun olduğunu söyleyenleri duymazsınız çünkü onlar intihar etmiştir. ^ ^ #emretimur #emretimurkitapları #edebiyat #bloghemsire #distopya #şizofren

KuklacıEmre Timur · Az Kitap · 202460 okunma

··

119 views

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

bloghemsire