Kimsenin kimseyi tanımadığı ve aile kavramının olmadığı bir dünyada herkes bir birey olarak yetişkin doğsaydı tabi baba kavramı da olmayacağından ben bu satırları yazmıyor olacaktım. Dürüst olmak gerekirse yazmamayı da dilerdim. Çünkü iyi bir babanız varsa iyi biri kötü bir babanız varsa kötü biri oluyorsunuz bu bu kadar basit. İyi baba tabi ki merhametli olmalıdır ama yeterli midir diye soracak olursanız tabi ki değil ne münasebet?. Bir baba her şeyden önce çocuğunu sevebilmeli onunla vakit geçirebilmeli bunu başardığını düşündüğünde ise doğru ahlak eğitimi vermeli. Bu her babanın vazifesi aynı zamanda bir ödevidir. Gel gelelim kitaba Babam Karı Kovalardı Ben Mucize kitabında bir yolculuğa çıkıyorsunuz on yaşında bir çocuğun travmalarla dolu yolculuğuna . Verdiği mücadele sizin kalbinize dokunacaktır. Çünkü çok fazlasıyla samimi bir yazar. Kitabın sonunda eğer babanızla aranız iyise babanızı daha çok seviyor eğer kötüyse ve sevmiyorsanız daha çok sevmemeye başlıyorsunuz. Kitapta kurduğu cümleler özelikle içinde bulunduğu ruh halini çok iyi ifade ediyor. Bu yüzden yazarın duygularını anlamakta hiç güçlük çekmiyorsunuz hatta onu fazlasıyla anlıyorsunuz. Sonra üzülüyor daha fazla üzülüyor ve bir yerlerde ağlıyorsunuz. Her ne kadar yazar kitabı okurken sizi yer yer güldürmeyi başarsa da ne yalan söyleyeyim kitaptan ne yaşadım ben der gibi çıkıyorsunuz.

Babam Karı Kovalardı Ben MucizeEmre Işık · Cinius Yayınları · 20241,072 okunma

·

82 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Melda Yurt