Kalbim huzursuzlaştı,
Neden ki bilemem.
Bir bakıp çıktı dost,
Nasıl geçti zaman?
Hiç bilemedim,
Anlamadan bir hâlde,
Allah'ın yanına vardım.
Satırlara, her şeye selâmı var...
Derin derin gezdim belki de,
Kalbimin her sokağını.
Gezdim zannettim belki de,
Ansızın bir yerde.
Kendimi çok günahkâr hissederim,
Ne dediğimi bilmeden.
Saatler içinde,
Takvimler karışırken her yere.
İnsanlar toplaşacaklar,
Ve ben o kadar yalnız.
Ki ben tek başıma,
Saatler baş uçlarımda oldukça.
Temennim Allah'a,
Şu yolu düz varınca.
Mucizeler olsun bana,
Mucizeler olsun buralarda.
İnsanlar ta bir akşam saatlerine kadar,
İçimde huzursuzlukla.
Ki bu huzursuzluk bana,
Birden deva getirdi buralarıma.
İşte karşımda ki Adapazarı Tren Garında,
Üzerime çöken bulutlar bana.
Hiç yağmur yağmayacaktı oysa,
Yağmışta geçmiş gibi buralara.
Veda busesi gibi soğuk öpme beni,
Sıcak soyunma karşımda bedenini.
Öfkelerin ıslak, kurut,
Doluşup sihri.
Bulut renkli gelinlikler,
Doğu Anadolu gibi bir yer.
Bambaşka bir âlem,
Gitmek lazım hemen.
AYKUT BARIŞ ÇELİK