Bende sizin gibi insan değil miyim? İnsan, insanlık bu kelime o kadar derin düşündürüyor ki beni. Ebedi olmayan hayat, ölüm… Evet ölüm, herkes için var. Adaletsizlik, eşitsizlik, haksızlık herkes için var mı? Derin bir nefes çekmeli… Kimsenin korumadığı, hiç arkadaşı olmayan, hayatı boyunca hiç kimseden içten bir yakınlık görmemiş, bir böceği iğne ile tutturup mikroskop altında inceleme fırsatını kaçırmayan Doğabilimcilerin ilgisini bile çekmeyen bir insan evladı bu dünyadan böylece geçip gitti.(s.58) Bu edebiyat çok acımasız ve salt gerçek, içimdeki çocuksu heyecanı donduruyor, tıpkı hayat gibi. Bu sadece hayattan bir perde, adım adım, soluk soluk yazılmış ve sonu da tıpkı hayat gibi bitmiş. Evet ölüm geldi ve ölen öldüğü ile kaldı ve geriye kalanlar korku dışında bir şey hatırlamadı. Zavallı Akakiy, zavallı insan, zavallı insanlık… Sanırım burada üstüme oturan bu sisi başka bir yerde kaldırmalıyım. Kitap Rus edebiyatının özetini ve tümü olmasa da çoğu çıkarımını içermemektedir şahsımca. Dostoyevski’nin hepimiz Gogol’un paltosundan çıktık sözü de bende daha anlamlı bir köşeye oturdu kitap ile birlikte. İtiraf etmeliyim ki bu yazı ve bu kitap ölümün beni ansızın yakaladığı bir döneme denk gelmiştir. Ve evet tıpkı diğer incelemelerim gibi bu incelemede kitaptan aldığım duygular ve sorularımdan ibarettir. Ve yine evet, tüm yazı yoğun bir şekilde tamamen benim şuan bulunduğum kişinin anlayamadıklarını içermektedir. Sadece bir sorum var, hepimiz yazarız, okuruz da bunları; neden tüm hatalarımızı meşrulaştırıp, ama hep böyledir demeye devam ederiz. Neden hepimiz hep birlikte tüm bunlardan hayıflanır da hiç birimiz içinde insanlık bulunmayan bu zinciri kıramaz? Bizim insanlıktan anladığımız mı yanlıştır. Yada insanlık denen bir şeyden söz etmek mi yanlıştır? Yanlış olan nedir? Aramaya devam etmeliyim. Görünen o ki ben cevaptan çok uzağım. Ama yine o yaldayım… Evet yazarında dediği gibi kendimi melankoliye gark eden bu incelemeyi sonlandırıp hayatıma devam etmek istiyorum. Önüne ne pahasına olursa olsun ulaşacağı bir hedef koyan insanlar gibi kendini şimdiden daha hayat dolu hissediyor, karakteri güçleniyordu.(s.31)

PaltoNikolay Gogol · Kolektif Kitap · 201437,2bin okunma

18 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Aslıhan