gün olur,
mavi kıvılcım
şimşekler düşürür
kara kara bulutlar
kendinden göçer insan
yarından, dostundan
yerinden, ocağından
ana yurdundan göçer
ve ayrılıkların en katmerlisi ecel
sarsılmaz tahtını kurunca avlusuna
yalınayak revan olur yollara insan
sarınarak üç metrelik ak patiskalara
dar-ı dünyadan göçer
efkarlı bir kış mevsiminin
sulusepken yalnızlığında…
gün olur,
karbeyaz pamuklar dökülür
kül rengine bulanmış
esmer nakışlı bir gökyüzünden
deri kırbaçlar gibi çarparken pencereye
buz yanığını aratmayan bir ayaz
kendine küser insan
kent’ine küser
cızırdayan sobaya
ampulün soluk ışığına söverek
zamanın kurt köpekleri
akrep ile yelkovana küser…
Alpaslan Akdağ
·
363 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.