Vücud ve iç Terkce
Vücud ve iç
Beden formuna ben dediği an.
Kendini yaşamdan ayırdı insan.
Vücudun yerine denilir mekan.
Form yaranmasına söylenir zaman.
Cisime göredir zaman ve mekan.
O,yoksa ne yer var,ne de ki,zaman.
Yaşamda yerleri değişir her an.
Burda da var olur zaman ve mekan.
Cisim şekilleriyle farklı görüner.
Değişer renkleri,ölçü,çekiye geler.
Matrial çohluğu katar ezemet.
Şekil değiştirmesi ölümdür elbet.
Ölüme denir ruhun çıkması.
Bedeni terk edip özgür olması.
Vücudsa şeklin değişir öyle.
Yaşamda sonsuzdur,ebedi yine.
Maddi,yaşamda yok olmur baksan.
Olmayan,bir şeyse var olmur bir an.
Var olan şeylerden yaranmış olan.
Var olan şeylere dönür var olan.
Vücudun zamanın arıyor insan.
Söyledi vücudlar yoktan yaranan.
Sonra söyledi kilden yoğrulan,
Vücuda hareket verdi yaratan.
Cisimler yaşarak yaşamda kalır.
Yaşamda onları hiss anlatır.
Yaşamak kelimesi hissetmek demek.
Hiss etmemek bu var mı,söyle öğrenek.
Yaşamda cisime hiss geldiği an.
Etrafta olanı denemez bir an.
Susuzluk geldiyse,yemek aramaz.
Koruma geldiyse serbest dolaşmaz.
Deneyip her şeyin kıymetin bilse.
Zamanı çatmaz ki,her şeyi geçse.
Geçerek her şeyi beyine yazsa.
Beyinde yer kalmaz her şeye baksa.
Etrafta olanlar sayısız,sonsuz.
Doğulan anında elbette suçsuz.
Bu yeni alanda yeni forumda.
Nasıl cevap görüp yaşayır burda?
Zamanla öğrense yaşam bilgisin.
Bilgisiz nasıl o,yaşıyor deyin?
Gidecek yeri seçse eğer o.
Bilgisiz nasıl da yollar seçer o?
Bedenden bilgiler gider kafaya.
Ağızdan,gözlerden,kulaklardan,başa.
Burundan,deriden,nefesten,başa.
Bunlarla ayırır doğru,yanlışa.
Öyle düşünür ki,vücud biliği.
Yaşamda ayırır kötü,iyiyi.
Bu görüşe göre zaman harcıyor.
Bilgiler artırıp anladım diyor.
Anlamak söyler ki, zamanla gelir.
Anlamak kendisi der ki,bilgidir.
Yaşamak için acele eder.
Söyler ki,bilgiler öğrensem yeter.
Bilgiler topluyor beyine her an.
Vücudla dolaşıp zaman ve mekan.
Doğduğu zamanda bilgisiz olan.
Kıymeti verirdi dakik her zaman.
Vücuda dakiklik veren o,güçe.
Gereksiz bakarak koydu köşeye.
Beyne giderek ayrıldı ondan.
Beyinde bilgi yok başladı burdan.
Şimdi bir ben olub kendin görmeli.
Etrafında olan çok hepsin bilmeli.
Beyinde bir şey yok bilgisiz biri.
Bu halde gördü ki,değersiz biri.
Herkesin bilgisi var bu dünyada.
Bir onun bilgisi yokdur kafada.
Beyini doldurub kıymet vermeli.
Her şeyin açmasın kesin bilmeli.
Beyinden başladı haraket şimdi.
Beyinde geçmiş yok,var yalnız şimdi.
Şimdini yaşayıb vücud hiss edir.
Bununla yetinmez fikirler edir.
Vücuda hüküm edir artık beyinden.
Tahtını kurarak fikirler eden.
Artık hünkarlık edir düşünen.
Düşünce yücedir söyler düşünen.
Düşünür her şeyi geçip yaşasam.
Görür ki,dünyada ben yok olacam.
O zaman diyor ki,doğruya çatsam.
Düzelir her işim kendimi bulursam.
O zaman başladı beni yaratmak.
Düşünüb kendine karakter kurmak.
Bakar ki,etrafda değerli olan.
Şeyleri toplasın çaresiz olan.
Varoluşu çaresiz gören bu insan.
Herkesi gözünde büyütdü yaman.
Dinler herkesi sözler işitir.
İşiten sözlerin doğrusun bilmir.
Şu halde başladı sözler toplamak.
Herkesi dinleyib bilgiler almak.
Bilgiler alarak düze ulaşmak.
Düşünür doğrudur böyle yaklaşmak.
Bilgiler toplarak beni yarattı.
Bağlanıb bilgiye kendin yaratti.
Bilgisi yokdursa ezilen biri.
Bilgiler olanda kükreyen biri.
Bilgiyle cevabı verib rahatlar.
Bilgisiz biri ise çaresiz kalar.
Doğru olmasa da verdiği bilgi.
Canını kurtarar verdiği bilgi.
Ezilmek hoş değil yaşama baksan.
Cevabı görersin doğruya çatsan.(ersen)
Yaşayan yücedir,güclüdür yaman.
Aciz olamaz ki,ebedi olan.
Ebedi içdedir söylendi böyle.
Vücudsa ölecek dirilmez bir de.
Vücud dediler şekline göre.
Bu şekil değişir hiss olur diye.
Vücudun şeklidir yaşayan öyle.
Eskiden söyledi insanlar böyle.
Her gelen söyledi doğru öyle.
Şeklini her zaman çekdiler öne.
Şekline ben diyor insanlar yine.
Derler iç de aynıdır şeklimle öyle.
Vücudu terk eden ruh benim kendim.
Yaşayıb vücudla anladım kendim.
Bir de şu dünyaya asla dönemem.
Yalnışı yaparak ben zulümü çekmem.
Hapisde yaşadım hataya göre.
Değerin anladım özgürüm böyle.
Vücud denilen maddi olan.
Yine hayatta var olur baksan.
Değişir,dönüşür ebedi olan.
Ona sonsuzluğu verir yaşayan.
İnsanlar söyler ki,benim yaşayan.
Ayrıldı vücuddan değerli olan.
Bu vücut anlamaz daha yaşamı.
Bensiz o,bir daha bulmaz cevabı.
İnsanlar ayırmış vücudla,içi.
Biri ölümlüdür,biri ebedi.
Ölümlü olanın ölür resimi.
Ölümsüz olansa ölmemiş kati.
Maddi olanlar verir karşılık.
Her şeyi anlıyor bulur rahatlık.
Yerini değişsen yanıt veriyor.
Bu yeni alanı geçip yaşıyor.
Nereye götürsen cisimin kendin.
Yaşar ortamı değişir kendin.
Ne yapsan yine de anlıyor düzün.
Etrafı yaşıyor değişir yüzün.
Ne yaparsan ölmez ki,yok olmaz kati.
Eksilmir yaşamdan bir zerre kati.
Değişir yerleri,değişir resmi.
Değişir boyutu,değişir hacimi.
Peki nedir onları ebedi yapan?
Cismler kendidir anlam yaratan?
Hiss yoksa cism neyapabiler?
Çevrede olana tepki verer?
Bu yaşam böyledir sonsuzdur,ebedi.
İnsanlar yalnız söz yarata bildi.
Sözler isimidir olan şeylerin.
Sözlerle iletir insan tarafın.
İfade içindir tüm bu sözler.
Sözleri söz gibi öğrendik bizler.
Sadece söz bilsek nasıl düzeler?
O söz neye denirse bilmesek bizler?
Nasıl ileteriz dakik fikri?
İnsanlar duyarak anlar bizleri?
Her sözü söylerken bakalım bizde.
O neye denirse cevap var bizde?
Yokdursa cevabın iletme bekle.
Cevabı dakik görün sonra sen söyle.
Bakalım o zaman ortamdan bizler.
Ezilip,eziyyet çekeriz bizler?
Çözemeden yaşamı acılar çeker.
Acılar çekerek yollar düşüner.
Fikirler o zaman gelir beyne.
Dakiklik yoksa düşüner yine.
Karşılar yaşanan şeyleri fikir.
Yaşayan bu benim iddia edir.
Çözerim her şeyi fikirler edilir.
Girerek ortaya tavsiye verir.
Ayırdı vücudla o öyle hissi.
Girerek ortaya oldu birisi.
Adına geçirdi vücudla,hissi.
Oldu onların sahip,yiyesi
Benimdir diyerek fikir yarattı.
Varoluş yaşamı adına yazdı.
Kükredi,gurladı kendin yüceltdi.
Ben varım diyerek yalan getirdi.
Benin yaranışı böyle başladı.
Vücudun kendisin öne çıkardı.
Yaşanan şeylere bakmadı insan.
Düşündü vücuddur hissi yaşayan.
Yüksek bir yerlere çıkmadan önce.
Dakiklik getirir vücuda öyle.
Bildirir vücuda dikkat eyle.
Sonuçu böyledir bak buna göre.
Anladık sonucu önceden biz de.
Dikkat ederek yaşadık biz de.
Vermezse doğruyu vücut ne yapar?
Nasıl akıl edip bir de davranar?
Yürürken yüksek binanın üste.
Atlarsan sonucu böyledir dinle.
O,yine vücuda verdi malumat.
Olduğu yeri de anlatdı elbett.
Sonradan inerek toprağın üste.
Anlattı geçdiği şeyleri bir de.
Anlattı önceden,anlattı şimdi.
Anlattı her şeyi bak veren kimdi.
Vücud duyğuları değişir baksan.
Vücut şeklini değişen zaman.
Duygular gelir burun,kulaklardan.
Deriden,dilden,gözlerden,ağızdan.
Değişir formu,değişir duyğu.
Değişir bilgiler,değişir huyu.
Daha gerekli değil ki,ona.
Geçmişi bilgiler gerekmez ona.
Geçmiş bilgileri evvelki cisime.
Çareler verirdi önceki cisime.
Artık form tamam değiştib.
Forma tam farklı duyğular gelib.
Vücud da değişir,duyğu da öyle.
Peki nerden doğruyu alırlar böyle?
Doğru söylenen değişmir öyle.
Doğru var diye sonsuzdur öyle.
İnsanlar doğruyu arıyor yine.
Doğruyu vereni görmeden öyle.
Doğruyu verense bulunmaz böyle.
Arayan çıkmadan beyinden çöle.
Beyinde fikirdir arayış eden.
Ne olsa cevabı beyinden veren.
Cevabı olmayan fikirler eden.
Dakiklik gelmeden,dakikdir diyen.
Bu fikri yapanın işi yüçelmek.
Olmayan şeyleri kendinden demek.
Yapmasa bak böyle açiz kalacak.
Her yerde ezilib,cahil olacak.
Tek yalnız fikirde çareyi buldu.
Fikirler ederek cümleler kurdu.
Acizlik,ezici cehennem gibi.
Aciz olmakdan kacmakdır işi.
Çaresiz kalmakdır en büyük azap.
Yaşayıb geçerek bulmamak cevap.
Beyinden verilir soru ve cevap.
Vücudsa yaşıyor alarak cevap.
Doğulan anında bir olan bu şey.
Düşünüb bölerek yarattı çok şey.
Düşünmek arıyor her zaman bir şey.
Dura da bilmez ki,olmasa bir şey.
Birliği yaratır yalnız anlamak.
Anlak bu ise bilgisiz bakmak.
Bilgisiz,hiç kimsiz cevabı bilmek.
Buna deniyor hiss ile görmek.
Hiss ile bakarak hayatı sezmek.
Cismin hareket yerini görmek.
Bakarak birine cevabı bulmak.
Vücuda değil de içine bakmak.
Diyelim bakıyom öyle kediye.
Soğuktan bükülmüş,girmiş köşeye.
Onun yaşadığın yaşadım ben de.
Anladım niye o,yapıyor böyle.
Bakıyorum birine çalışır öyle.
Yukarıdan bir eşya düşür eline.
O anda yaşadım bu şeyi ben de.
Peki bana ne olmuş yapırım böyle?
Ama o düşmemiş benim elime.
Yaşadım acıyı onunla birge.
O anda anladım vücud ayrıdır.
Bu ise yaşanan şeyi anlatır.
Her şey bu dünyada vardı ezelden.
Beden,hiss,duygular,düşünce ve ben.
Fikir,arzu,seçim,arayış,bilik.
Hepsi olsa da bunu görmedik.
Bu farklı yaşamdır anlayan çözer.
Yaşamın cevabın tam dakik görer.
O zaman anlar ki,sevgi nedir.
Anlamak sevgiyi yaratır biler.
Maddi tarafın çözerek bizler.
Öğrendik yaşamdan biz çoklu şeyler.
Her zaman öğrenib bilgiler bizler.
Öğrenip,aktarıp,iletdik bizler.
Toplarak,taşırız biz bilgileri.
Taşınan bilgiler bilinc getirdi.
Yokdursa toplanan,taşınan bilgi.
O,insan bilinçsiz biridir dendi.
Bilinç böyle bir şeye denir.
Kolektif emeğin ortak işidir.
İnsanlar toplum zayıfdır diyor.
Herkes kendisin öne çekiyor.
Görmeden yaşamın bu tarafların.
Düşünüb insanlar verir cevabın.
Kendi için yaşamaya başladı insan.
Eziyyet yaşadı o an toplumdan.
Öğrenir insan toplumdan sözler.
Sonra da sözler benimdir söyler.
Hiç zaman sözleri yaratmır özü .
Hepsi benimdir der bu sözü.
İnsanlar sözler yaratmış çokdan.
Taşımış,iletmiş çok uzun zaman.
Biz de öğrenib,biliriz sözler.
Sözlerle cümleler kururuz bizler.
Sözler yaratdı insan olan şeylere.
Bir de sözler vermiş olmayan şeye.
Sözleri yükseltdik yüksek yerlere.
Sözlerse olmuyor yaşamda ele.
Bir de var bilgiler bunlar yaşamdan.
Bilgiler vücudun kendinden doğan.
Ona da ihtiyac tüm bu bilgiler.
Bilgiler vücuda da yardım eder.
Bilgi ve sözün var elbett farkı.
İnsanlar söylüyor hiç yok ki,farkı.
Aynıdır her ikisi birdir kıymeti.
Verirler cevabı insanlar kati.
Durup izleyelim,belki farklıdır?
Bakalım bu sözler nerden yaranır?
Bebeğe isimi insanlar verir.
Her yeni icata sözlər düzeltir.
Her yeni bulunan yeni bir söz.
Yaptığın ameli artık kendin çöz.
Bırakma başka birine yapdığın işi.
Cevabı kendin gör ol bilge kişi.
Verilen adlardır ele bu sözler.
Bak sözler başka neye deniler?
İzledik,anladık,çözüldü sözler.
İnsan el işidir,harfle düzer.
Her gün bilgiler artıyor böyle.
Analiz getirir bu da beyine.
Büyüyüb yaranır hormonu bile.
Bu yeni geleni anlıyor yine.
Bedene ne gelirse hepsin tadır.
Yaşanan ne varsa elbett anlayır.
Neyi,nasıl yapısın gelir malumat.
Ne yapsa yine de veriyor azat.
Anlıyor yaşıyor,yaşar ve anlar.
Geçerek anlayıp,anlayıp yaşar.
Anlamıyor,böyle şey yokdur ki,onda.
İnsanlar hakaret edirler ona.
Aptaldır,cahildir,çalışmır başı.(Kafa)
Vicdansız,şerefsiz,bozulmuş başı.
Yoksa o,gelende yapırdı böyle?
Küfür,tahkir vardı belki beyinde?
Toplumdan öğrenib tüm bunları.
Yazılmış hafızaya bilmiş şunları.
Ama neye söylendiğini net görmeden.
Yapıyor her birin yine çözmeden.
Alışkanlığa dönüb tüm yaşamı.
Dünyada sönmüş ışığı,şamı.
Arıyor ışıklı,parlak hayatı.
Düşüb yarattı o biri hayatı.
Hiç yaşayamadı insan burada.
O,güzel şeyleri sonsuz yaşamda.
Düşünüb bir sonsuz dünya yarattı.
Ancak bu içinde umut yarattı.
Burada yaşadıkları hepsi azap.
Çözümü bulamayan veribdir cevap.
Merak etme sen olarsın rahat.
Yücedir ölümden sonraki hayat.
O,da rahatlamış sadece bekler.
Bu yüzden dünyada vakit geçirer.
Yaratır eğlence,yaratır bakış.
Yaratır oyunlar,yaratır kaçış.
Bekliyor sonunu kafasın katar.
Fikri bu yüzden hep öne atar.
Anlayan anında o,yaşar burda.
Hiç ezik,çaresiz yaşamaz burda.
Hiç kimse ezemez onu yaşamda.
Çözüb bu yaşamı anlarsa o,da.
Bu yaşam yücedir,ebedi,sonsuz.
Bu yaşam anlatır bensiz yoksuz.
Geçirdin kendini benim yerime.
Azabı çekersin hep zaman böyle.
Gelip alacam her şeyi öyle.
Oyna sen seni de ezerim böyle.
İçinden bakarak görür etrafı.
Etrafta çok şey var yokdur cevabı.
Bu yüzden bu kadar çokdur suali.
İçeriden bakanın kötüdür hali.
Bakarak görür yalnız üstünü.
Materyal olanın öyle büstünü.
Maddi olanı her zaman izler.
İzleyerek toplar içe bilgiler.
İçini açarak iner derine.
Maddi olanın içi de öyle.
Açtıkça açılır bitmiyor yine.
Görürler sonu yok tozun da bile.
Bir küçük tozun da var öyle üstü.
İçine girdikçe açılmır üstü.
Bulunmur sınırı,bulunmur sonu.
Bulunmur yaşamın başlanğıc,sonu.
Her sefer bakarak üstüne yine.
Bu büyük,bu küçük dediler öyle.
Şu güzel,şu çirkin dediler yine.
Bunu gösteren ise gözlerdir böyle.
Anlayış yokdur ki,şu işe baksan.
O zaman anlarsın yaşama baksan.
Ayırıb fikiri bir yere baksan.
Cevabı bulamazsın sen böyle baksan.
Yaşamı görmekse hissi anlamak.
Anlamak var diye yokdur aramak.
Bir küçük zerre de hiss edir öyle.
İçi de,dışı da aynıdır böyle.
Nereye baksa da insan anlasın.
Yokdur başlangıcı,sonu yaşamın.
Bunu ona verir yalnız hiss etmek.
Yaşamın cevabın açır derk etmek.
Anlamak bu nedir sual ederek.
İzliyelim nedir bu biz derk ederek.
Diyelim gözlerin kapatmış insan.
Ya da gözlerin açıpdır insan.
Çalışsa,otursa,yüzse de insan.
Yorulub,acıksa,tatsa da insan.
Yatakda uykuda dönüyor insan.
Ne yaparsa yapsın anlıyor insan.
Anlayış gözüyle bakar yaşama.
Eskiden söyledi sonsuz yaşama.
Sonsuz bu yaşamı gezmemiş insan.
Dakik cevap verib anlamış insan.
Bu cevap sizce vücuddan mıdır?
Vücudun yaşamda hududu vardır.
Yaşayıb geçmeden sonucu görür.
Önünde olanın içini görür.
Vücuttan gelirse ona cevaplar.
Nasıl yaratığa bakıb için cevaplar?
Peki nasıl anlıyor tohumu bile?
Nasıl yaşadığını anlıyor böyle?
Anlayıb,davranır yaşamda insan.
Çaresiz kalıyor sözlerle insan.
İfade etmede zorluk çekiyor.
Her şeyi anlıyor iletemiyor.
Bizimle yaşayan varlıklar bile.
Anlıyor ne yapsa yaşatar bize.
Elini verirsen evcil köpeğe.
Yemez ki,elini duruyor öyle.
Ama kemiği verirsen ona.
Hepimiz biliriz ne yapar ona.
Şimdi bak niye o,dokunmaz bize?
Onu içde ne saklıyor böyle?
Bellidir köpeğe önceden içim.
Açıkdır ona da benim tarafım.
Ne yapsa anlar davranır bana.
Zarar vermeden dokunur bana.
Hem vücut,hem iç,hem dışı bile.
Açıkdır her taraf,dakikdir öyle.
Anlasa,ya da ki,anlamasa da.
Her biri yene de açıkdır ona.
Yani işittiği ona dakikdir.
İşitip anlarsa o da dakikdir.
Dinleyen anında anlamasa da.
Onuda anlıyor bellidir o da.
Gördüğü bellidir,görmediği de.
Yapmışsa bellidir,yapmamışsa da.
Biliyorsa bellidir,bilmiyorsa da.
Anlıyor anlasa,anlamasa da.
O zaman yaranır bu soru böyle.
Ben kime söylüyor insanlar öyle?
Biliyorum,görüyorum,ben duyuyorum.
Bilmiyom,görmedim,duyamıyorum.
Bak budur asıl ben anlarsan bunu.
Anlarsın içi,çölü,vücudu,onu.
Maddi tarafı anlayoruz biz.
İçini,yüzünü,dışını da biz.
Geleni,yapdığın,verdiğin de biz.
Karşıda olanı,yaşayanı biz.
O,ne yaşayacak onu bilerek.
Veririz biz ona bunu bilerek.
Karşıda olan da aynı şekilde.
Aldığın,yapdığın,verdiğin bile.
Anlayıb,davranır iletir bize.
Anlıyor verdiği ne yaşatar bize.
Her bir vücudun içinde olan.
Anlamak denilen şeydir yaşayan.
Peki bu ben nedir,kimdir ki,böyle?
Ne yapım,neyleyim söylüyor yine?
Beyinde fikirdir cevap arayan.
Hafızadaki sözlerdir beni yaratan.
Duyduğu sözleri yaratmış beni.
Olmuş ismi,soyadı,milleti,dini.
Bu sözler farklıdır her bir ortamda.
Harflerle sözleri yaratır burda.
Düzeltir her zaman yeni sözleri.
Cümlede kullanır tüm bu sözleri.
Her gün de yaratır bir çoklu sözler.
Yaranan sözlerin açmasın söyler.
Peki sizce sözler neden yaranır?
Çözüm bulunmur kafasın katır.
Sözleri yaratma nedeni ise.
Ortamda var olan haksızlık öyle.
Acını çalışır hall edib çöze.
Acını yenmek için yol verir söze.
Tavsiye edilir yap bunu böyle.
Böyle yapmakdan sakın sen öyle.
Ol akıllı,kültürlü,insanlık eyle.
Yapma zalimlik,nadanlık bile.
Vicdanlı,dürüst ol,marhamet eyle.
Hırsızlık,yalandan dikkat eyle.
Dözerek sabır eyle,sıkılma böyle.
Düzelir her bir iş,zamanın bekle.
O,da kulak verir tüm sözlere.
Tavsiye alarak bakar sözlere.
Çalışır çıkmasın kenara sözden.
Yaşamda sözleri yüce gören.
Her sefer sözleri çekerek öne.
Düşünür yaşamı çözecek böyle.
Bağlanmış tavsiye sözlere öyle.
Anlamak gereksiz diyerek böyle.
Anlamak söylüyor neye gerekli.
Öğrenen sözlerim bana yeterli.
Anlamak denilen bu sözse böyle.
Zamanla gelen bilgidir öyle.
İşitdim biliyorum söyleme bir de.
Ben de görüyorum,biliyorum öyle.
Hiss edib yaşıyom,duyuyom ben de.
Her şey açıkdır,dakikdir bende.
Yaşayıb bu kadar zaman geçirdim.
Bu süre içinde çok şey öğrendim.
Bilgiyle doğruyu,yanlışı bildim.
İyiyi kötüden ayıra bildim.
Vücud bilgileri anlamak değil!
Fikrin kendisi de anlamak değil!
Her şeyi anlar,davranır öyle.
Anlamak var diye yaşıyor yine.
Düşünmek yaranır beyinde böyle.
Doğru cevab yok anlıyor diye.
Cevap doğruysa anlıyor yine.
Aramaz cevabı çözüm var diye.
Cevap doğru değilse çözüm arar.
Düşünmek denilen işi yaratar.
Düşünmek yaranır yalnışa göre.
Anlıyor doğru yok edir yanlışı öyle.
Yanlışa kıymeti anlamak verir.
Doğruyu getirir onu yok edir.
Devam etdirmiyor yanlışı bir de.
Doğrunun değeri dakikdir diye.
Her zaman yanlışı değişmek için.
Yaratır haraket çöz onu bitsin.
Karşılar her zaman yanlış,gerçeği.
Onların kıymetin veren kendisi.
Doğru cevap açır doğru,yanlışı.
Yanlış seçime karışmış başı.
Doğru gösterir önden cevabı.
Yalnış ise zamanda görür cevabı.
Doğruyla,yanlışı ayırmak için.
İnsan harcıyor zamanın,önrün.
Anlamak getirir doğru cevabı.
Düşünüb arıyor insan cevabı.
Yaşanan her şeye sual veriyor.
Cevabı sözlerle bilmek istiyor.
Ne olsa yine de fikir ediyor.
Düşünce cevabı çözecek diyor.
Düşünmek her zaman çekilmiş öne.
Söylenmiş doğulan herkese böyle.
Düşünce cevabı verir bizlere.
Sen de kulak ver biz diyen söze.
Hiss etmek ne verse dinleme onu.
Dinle biz vereni sen de bil şunu.
Bizi dinlemeyen çekecek ceza.
Cezanı biz toplum vereriz ona.
Her zaman hiss ile yaşayan insan.
Cezalar alarak ayrıldı ondan.
Cevabı her zaman alırdı ondan.
Cevapsız kalarak ram oldu o an.
Cevapsız kalmış da dinliyor daha.
Her olan bir şeyi soruyor daha.
Ne olsa bilgiyi çekiyor öne.
Yaşayan bir canlı anlamır böyle.
Anlamak söylenen bu şeyse böyle.
Yaşanan şeylerin kendisi öyle.
Haberdar oluruz yaşamdan böyle.
Anlamak söyledik bu işe öyle.
·
521 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.