Henüz bitirdim. Bir inceleme yazısı değil -haddime de değil- yalnızca ne hissettirdiklerini bir nebze olsun not etmek istedim. Fakat bu bir inceleme yazısı olsaydı, Tanpınar'ın bu romanı yazarken yaptığı gibi 4 farklı bölümde yazılmış olurdu. Çünkü ne Nuran'ın Mümtaz'da bıraktığı hisleri Türkçe'nin bilinen veya bilinmeyen tüm zenginlikleriyle anlatan dili kitapta bulunan üst sanatsal ögelerle karıştırırdım; ne de psikanalitik betimlemeleri kusursuz olay örgüsüyle. Şark'a ve Garp'a doğrultulan bakış açılarının birbirine zerk edilerek verilmediğini, yalnızca gerektiği yerde aynı zemine oturtulup tüm özgürlüklerini koruyarak birbirini yer yer tamamladığını nasıl anlatabilirdim ki bir inceleme yazsaydım? Olsa olsa ismini duyduğum ama hayatını bilmediğim, Beyati Peşrevi'ni yıllardır icra ettiğim Neyzen Emin Bey'in; Ferahfeza Mevlevi Ayini'ni Tanpınar vesilesiyle bana hediye eden Dede Efendi'nin ve hatta gerçekte yaşamamış olsa da Tanpınar'ın kaleminde cisim bulan Talat Bey'in aslında Neşati'ye ait olan Mahur Bestesi'nin bende bıraktığı hisleri anlatabilirdim. Ona da dilim dönmezdi ya, neyse... Ben bir aşk tasavvuru okudum bu kitapta ki Mümtaz'ın roman boyunca eşyaya olan yaklaşımı Nuran'ın kendinden önceki hayatında kullandığı eşyalarda bambaşka bir renge bürünür. Sevdiği kadının büyürken yanında olan eşyaları, Mümtaz'ın Nuran orada yokken dahi onlara da aşkla yaklaşmasına neden olur. Son bir paragrafı, duyguları yaşarken tezahürlerini hareketlerimizde fark etmediğimizi; Tanpınar'ın bunları bir fener gibi aydınlatıp önümüze koyduğunda da ne denli şaşırdığımıza ayırıyorum. İyi ki varsın Tanpınar...

HuzurAhmet Hamdi Tanpınar · Dergah Yayınları · 201916.6k okunma

·

42 views

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Ömer F.