Burhan Sönmez'in muazzam kalemini tanıma fırsatını Kuzey kitabı ile buldum tüm kitaplarını acilen okuma isteğini durduramıyorum. Burhan Sönmez sorgulatmayı okuyucularına çok iyi bir şekilde aktarabilen bir yazar yaşamın bir anlamın olup olmaması üzerine inanmak ve inanmamak üzerine çokça düşünmemizi gerektiren kitaplara sahip olduğunu düşünüyorum. Labirent yazarın okuduğum üçüncü kitabı Taş ve Gölge hala etkisinden çikamadigim kurgusunun tarihi olaylarla harmanlanmış adeta bir bütün haline gelmiş şahene kelimesinin az kalacağı bir eser benim için. Labirent kitabı zamanın ünlü bir müzik grubu solistinin taksiyi durdurup boğazdan denize atlaması üstündeki montun şişip paraşüt misali olması ile kaburga kırıkları ve hafıza kaybı ile ölümü başaramamış Boratin'in kendini hastanede bulmasıyla başlıyor. Boratin'in artık bir geçmişi yoktu geçmişinden kurtulmak için ölümü istemis intihara kalkışmış lakin ölmeyi başaramamış fakat geçmişi silinmişti artık hiçbir şey hatırlamıyor adını bile hatırlamıyordu. Geçmişinde annesi babası trafik kazasında hayatlarını yitirmiş yıllardır ziyaret etmediği ve artık yüzünü bile bilmediği bir ablası vardı sadece. Boratin geçmişini öğrenmeye çalışıyor kendini sokaklara atıyor yakın arkadaşı, kitap boyunca onu yalnız bırakmayan Bek'in yardımlarıyla karanlıktan kurtulmaya çalışıyordu. Kitap hiçbir şekilde bizim aradığımız sorulara cevap vermiyor kitabı okurken adeta bir labirentin içinde gibiyiz sorularla örülmüş bir harika Boratin'in neden intihara kalkıştığının bir cevabı yok. Boratin şarkılarının çalındığı yere gidiyor ama onun için hiçbir şey ifade etmiyor hatta yazdığı şarkılarda kusur buluyor niye öyle satırlar kurduğunu sorguluyor ama bunun da cevabını alamıyor. 123 sayfalık sorularla sorgulamlarla dolu bir eser bazen belki de sadece soru sormalı cevaplarını bulamayacağımız soruların peşine düşmeliyiz. Aslinda kim istemez ki eğer acılarla dolu bir geçmişe sahipsek unutmak yeniden başlamak birçok insanın hayali niyetinde oysaki Boratin kaçtığı geçmişini tekrar arama niyetinde. Kitaptan birkaç alıntıya yer verip bitirmek istiyorum ve Burhan Sönmez'in kitapları ile bir şekilde tanışılması gerektiğini düşünüyorum bir kitabı okunduğunda diğer kitapları okunmak istenecektir. Sayfa 80'de şöyle demiş Geçmişi ve geleceği, şimdiki zamanda birleştirilmeliydik. Kederi, neşeyi ve bir de öfkeyi bir arada verebilmeliydik. Sayfa 82'de Ne mutsuz ne de mutluyum. Var olduğumu hissetmekle yetiniyorum, güvercin gibi. Demiş. Sayfa 106'da .., belleğini yitiren insan sevgisini sürdürebilir mi? Elbette. İnsan aklıyla değil kalbiyle sever. Sayfa 107'de yazar "Sabır yerine söylenecek, insanı elinden tutup kaldıracak daha güçlü bir sözcük yok mu ? " diye soruyor sabır kelimesinden başka acılara zorluklara dayanma gücünü bize verebilecek umut etmeyi sağlayacak bir sözcük var mı ? Keyifli okumalar..

LabirentBurhan Sönmez · İletişim Yayınevi · 2018684 okunma

·

30 views

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Fidann