·
Not rated
Merhaba dostlarr Bugün sizlere 
Yusef Masadow kaleminden içimdeki Kenan ülkesi Taş - K'ağıt -Makas kitabı ile geldim...
Öncelikle şunu belirtmeliyim ki bu kitap öyle bir solukta okunabilecek bir kitap değil hani bazı kitaplar vardır ya böyle sindire, sindire okunur işte öyle bir kitap.
Sevmek sessizlikmiş, aşk ise sebat. sen sese değil sessizliğe kulak ver; ver ki kalbinin sesini duyasın. Sessizliğini zay etmiş insan, sesin na'mahreminde. Şimdi aradığım, yitirilmiş bir Hacer'dir içimin Kenan Ülkesi'nde....Benden önce bulursan onu, sakın ola şefkatini esirgeme! Zira, yüreği kaynayan yetim bir gelindir Hacer.....
Yazarın Allah'a yakarışları çok içten ve etkileyiciydi pek cok yerde sanki o iç ses onun değil de benimdi.Aciz,aşık, mahsun,bir çare, kendini arayan bir kul. Nefsine ve dünyaya yenilmekten korkup kaçan ve sürekli kendi ile mücadele eden bir kul . Kitapta bi yerde diyor ki okunan selalar benim değil diye sevinme Belki de sonraki senindir, uyan artık içindeki putları devir ve o büyük mahkemeye hazır mısın? Kendine bir sor. Ah, bu canına yandığım sahip olma duygusu var ya!....Üç gün bile yaşayamayacağı dünyada, günahları hariç her şeyi sahipleniyor insan; bir kendine sahiplenemiyor..... Düşünüyorum da ne güzel ne has kulları var Rabb'imin, ne kadar koşsam da yetişemeyecek olduğum....... Ve kendine soruyor yazar. Ben bu dünyaya sadece Her gün aynı aynı aynı işleri yapmak için mi geldim? Sancı ile başlamıştı arayışı, özel bir sebebi olmalıydı varlığının, bir bütünün parçası idi,bir manayı tamamlamaliydı... Ben sana muhtacım Allah'ım.... rüzgarın altındaki rahmete, karanlığın içinden çıkardığın aydınlığa, yağmurun ardından gelen arınmışlığa;aldığım nefes gibi muhtacım.....Çaresizim, çare ol bana.......
Yazar sevgiliye sesleniyor ve diyor ki. Peki sen biliyor musun sana hitap edememek nasıl bir haldir? Susuzluk seni suyun başına getirdiğinde tam kanacakken, oruçlu olduğun aklına geliyor ya; işte öyle! O susuzluk bile huzur veriyor bana şu an. Yalnızca sudan ibaret görmeyesin; deryası da susar, damlası da... ... Nefesine nefs olmaktan hayâ ettim de kendimden sakındım seni. Ah, bir bilsen. Ah,bir bilsen... Oruç, niyet edene kadar zordur, niyet edince bozması zordur. Yoksa o gözlerin, sadece o dünyayı unutturan gözlerin sevaptı bana; ruhumu ruhuna kabzeden gözlerin ! O gözler bana d' okundu.....
Kitapta pek çok yerde sanki ormanda çalı yoplayan Yunus'u,Zuleyhada ve nefsindn kacan Hz. Yusufu, Şemsle hallesen Mevlana'yı........ okuyormuş gibi hissettim desem size. Dili yer yer biraz ağır anlamak icin bi kac kez okumak gerekebiliyor ama ben cok sevdim bu kitabı. Maneviyat yüklü, insani kendi ic âlemine yolculuğa çıkarıyor ama bu seferki manevi bir iç yolculuk
·
56 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.