Gecenin sonuna doğru ilerlerken kapı çaldı. Rahatım ve huzurum yerindeydi. Zihnimde ki belli belirsiz düşüncelerden başka rutinimi bozacak herhangi bir durum yoktu. Kapıyı açtım-kim o demeden.. keşke aralıktan baksaydım- Günce gelmişti. Gözleri ağlamaktan şişmişti. Anason kokuyordu üstü. Durumu pek iyi değildi. Benimde değildi. Fakat onun kadar da ruhsal olarak zor da değildim. Umursamazlık beni çoğu zaman kurtarmaya yetiyordu. Şaşırdım! bir süre kapının önünde karşılıklı bekleştik. Ne o bir şey söyledi, ne de ben. Sonra gözlerinde, alsana be içeri der gibi bakışıyla. Günce? ne bu hal demem arasında saniye bile olmadı.
Günce, iyi biriydi. Kendine göre sosyal yaşantısı olan, belli bir eğitim görmüş, ahlaklı bir kızdı.Mimardı aynı zamanda. Zihninde sürekli bir şeyler tasarlıyordu. Hiç bir şey yapmasa arkadaşlarının hayatlarını tasarlamaya çalışıyordu-ahahah- Biraz ayran gönüllüydü sadece. Ama çok duygusaldı. Bir kadına göre fazla duygusaldı. Yani duygularını hemen belli ediyordu. Kadının doğasına aykırıydı bu.
Onu direkt oturma odasına aldım. Elini yüzünü bile yıkamadı. Üstündeki montunu dahi çıkarmadı. Direkt, bir köşeye geçti ve oturdu. Boşluğa dikti gözlerini. Yani halının bir kenarına demek istiyorum. Çay koyuyorum diye seslendiğimde, homurtularından rahatladını anladım. Peşimden mutfağa gelip, orada bütün gece oturup kalacağını anlamıştım. Zaten benim evde sigarayı bir tek mutfakta içtiğimizi bildiğinden, hiç yorgunluğunu, rahatını düşünmeden kendine en uygun yeri seçip oturdu. Aklımdan o an, kardeşini aramak geçti. Ama durdum. Kardeşine gitmek isteseydi, oraya giderdi zaten. Kadınlar böyledir. Bizim düşündüğümüzü, ne şartta olursa olsun, anından düşünür ve fazla zorlamadan, konuşmadan direkt olsun yaparlardı.
İlk bardak çayları bitirdikten sonra, ikincileri doldurmak için kalktığımda bir ses duydum; Öldü. O, öldü dedi. Ahmet mi dedim, yarım ağız. Kafasını hayır anlamında salladı. Gökçen dedi, Gökçen öldü. Elimde demliğin çay koyulan tarafı diğer elimde su kaynanan tarafı.. kala kalmıştım. Benim o halimi görünce, göz yaşlarını tutamadı. Kardeşi ölmüştü. Günce' nin kız kardeşi ölmüştü. Şok oldum. Gökçe' ni severdim.. filan neyse. şimdi bunları anlatamayacağım.
Belki bir başka zamana.
43.25.16