Son Kız ( Bir kurtuluşun sesi)
Son Kız: Esaretimin Hikayesi ve IŞİD'le Mücadelem
Nadia Murad Kuzey Irak’ta küçük bir kasaba olan Koço’da doğup büyümüştü. Çobanlık ve çiftçilikle yaşamını sürdüren sıradan bir ezidi ihalesi’ne mensuptu. Okula gidiyor, tarlada çalışıyor, tarih öğretmeni olmak ya da kuaför salonu açmak gibi hayaller kuruyordu.
Nadia henüz 21 yaşındayken İŞİD militanları köyünde yaşayan halkı katletti.
Bu benim ilk kitabı incelemem. Kitabın her satırını içimi saran büyük bir buruklukla okudum.
Okula gitmek, ailesiyle güzel zaman geçirmek, gelecek hayalleri kurmak hayatın bize sunması gereken doğal şeyler iken bunların hepsinin elinden alındığı bir toplum zalim gerçeklikleriyle bize sunuluyor.
Son kız adının nereden geldiğini hep merak etmişimdir . Meğer yazarımız üzerinde bu zalimlikleri yaşayan son kız olmayı ümit ederek kaleme almış.
Erkeklerin ve yaşlıların toplu bir şekilde katledildiği, henüz evlenmemiş kadınların köle pazarlarında satılmak üzere seçilmesi, Sırf dinlerinden dolayı bu kadınların kendilerine hak olarak gördüğü, İstedikleri kadını diledikleri şekilde tecavüz etmeyi ve sonrasında satmayı kendi dinlerinde de uygunmuş gibi kaleme almaları ve bunu yaymaları..
Zoraki bir şekilde kadınları önce Müslüman yapıp sonrasında sen benim malımsın gözüyle bakarak eş olarak aldıktan sonra tekrar sattıkları, okurken dahi insanın içini parçalayan bir soykırım.
Nadia‘nın kurtuluş hikayesini okurken her seferinde sanırım şimdi olacak dediğim anda bambaşka şeylerle karşılaşmak, onun yaşadığı o hisleri kaleme aldığı sözcüklerle yaşamış gibi hissetmek insanı romana bağlıyor.
Kitabın içindeki bir cümle beni hepsinden daha fazla umuda bağladı.” Güneş yüzüne korkusuzca doğdu bu sabah”. Nadia ile beraber özgürlüğe kavuşmuş ve nefes almış gibi hissettim. Onun bu yolculuğunu sizlerin de okuyarak keşfetmesini çok isterim.
Haberlerde çok konu olmayan , bizlere yanlış gösterilmiş bir çok gerçeğin kanıt niteliğinde olan bu roman..Daha fazla insana ulaşması temennisiyle. 
