İskoçya'nın Edinburgh şehrinde "Greyfairs Bobby" adında, 1858 yılında toprağa gömülmüş sahibinin mezarı başından ayrılmayı kabul etmeyen bir teriye köpeğine ait küçük bir heykel bulunmaktadır. Tam on dört yıl boyunca mezarın başında bekçilik yapan Bobby, ölene kadar kendisini sevenler tarafından beslenmiş ve sahibinin yakınlarında bir yere gömülmüştür. Mezar taşının üzerinde, "Bağlılığı ve adanmışlığı bizlere ders olsun." yazar. Benzer bir heykel Tokyo'da, Hachiko adını taşıyan bir Akita köpeği için dikilmiştir. Hachiko her gün Shibuya İstasyonu'na gelerek sahibini işten dönüşünde karşılıyormuş. Köpek, sahibi 1925 yılında öldükten sonra bile alışkanlığını sürdürmeye devam ettiği için ünlü olmuş. Hachiko, on bir yıl boyunca her gün ve tam zamanında istasyona gelmeye devam etmiş. Köpekseverler, artık Hachiko olarak adlandırılan istasyon çıkışında her yılın belli bir gününde toplanıp, onun bağlılığına olan saygılarını gösteriyorlar. Birileri de çıkıp, "Bu öyküleri anlatmak güzel, fakat bu hayvanların yaptıklarının insan davranışlarıyla ne gibi bir ilgisi olabilir ki?" diye sorabilir. Mesele şu ki, bizler anne bakımına muhtaç, memeli hayvanlarız. Açıkça görüldüğü üzere bağlanma, bizler için olağanüstü derecede hayati bir değer taşıyor. En hayati bağlardan birini ise anne ve onun çocuğu arasında kurulan bağ oluşturuyor. Bu bağ, yetişkinler arasında görülenler de dâhil olmak üzere bütün diğer bağlanma ilişkileri için evrimsel bir şablon oluşturmaktadır. Aşık olanlarımızın en leziz lokmayı sanki bir bebekmişçesine sevdiğine yedirmesini ve normalde bebeklerle konuşulurken kullanılan anlamsız seslere başvurduğunu görünce hiç şaşırmamak gerekir.
Sayfa 25 - Akılçelen KitaplarKitabı okudu
·
69 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.