16.05.2024
Bugün yolda yürürken sendeledim. Bir elim sürekli göğsümde, tetikte bekliyordu. Sanki her an duracak olursa kendisine masaj yapmak için. Normalde de öyleyimdir ama bugün biraz daha fazlaydı. Bugün içime ağır gelen bir şeyler vardı. Mesela sen. Mesela seninle tanıştığım insanlar ve mekanlar.
Fatma’yı gördüm bugün. Aklıma hemen sen geldin. Acaba o da burada mıdır diye. Seni özlediğim için orada olmanı istedim ama diğer yandan da seni görüp daha çok özlemek istemediğim için seni görmek istemedim.
Basit bir şekilde sevmiş olsaydım seni, anlık bir kararla unutur ve devamını umursamazdım bile. Ama basit değil benim sevgim. Seninki basit mi bilmiyorum. Beni özlüyor musun bilmiyorum. Özlemeni isterdim ama bilmiyorum işte. Sohbetini bile açamadım. Sadece Fatma’ya ne yaptığını sordum. Dediğine göre sınava hazırlanıyormuşsun. Evden pek çıkmıyormuşsun. Pek görüşmüyormuşsunuz. Bunun sebebi sadece sınav mı bilmiyorum ama umarım ki sadece sınav değildir.
Dışarı çıktığında her an karşılaşır mıyız düşüncesi ile çıkmanı isterdim. Her gün bu düşünceyle çıkıyorum dışarı. Ne kadar hasta ve yorgun olsam da ya beni görürse düşüncesi ile hep dik ve güçlü durmaya çalışıyorum. O kadar güçlü müyüm? Yanımda ve aklımdaki düşünce kişiye göre değişiyor.
Bugün seninle olan anılarımın ağırlığını taşıyordum içimde. Özlemin ve belirsizlikler, ruhuma fazlasıyla yük bindiriyor. Bir yanım seni görmek, sesini duymak, sana dokunmak isterken, diğer yanım seni görmenin özlemimi daha da derinleştireceğinden korkuyor. Bu çelişkiyle savaşıyorum. Senin ne düşündüğünü, ne hissettiğini bilmemek, beni daha da çaresiz hissettiriyor. O kadar çok şey var ki içimde, sana söylemek istediğim ama bir türlü cesaret edemediğim.
Fatma’nın söyledikleri bile bana seni düşündürüyor. Acaba gerçekten sadece sınav mı seni bu kadar meşgul eden? Yoksa başka bir şeyler mi var, bilmek istiyorum. Çünkü ben, her gün seninle karşılaşma umuduyla dışarı çıkıyorum. Her an seni görebilme ihtimali, hasta ve yorgun olsam da bana güç veriyor. Bu gücü sende buluyorum, senin varlığında, senin düşüncende. Ama ne kadar güçlü olduğumu bilmiyorum. Sen yanımda olduğunda, seni düşündüğümde bu güç değişiyor.
Bugün yine seni düşünerek geçirdiğim bir gün oldu. İçimdeki bu yük, seninle olan anılarımın, seni özlemenin ağırlığı. Ve ben, bu duyguların içinde sana dair bir iz, bir ses, bir umut arıyorum. Her gün içimde bu kadar çok şey varken, sana bir mesaj atamamak, kelimelerimi sana iletememek beni daha da çaresiz hissettiriyor. Elime telefonu alıp sana yazmak istiyorum ama her seferinde cesaretim kırılıyor. Seni rahatsız etmekten korkuyorum, belki de ne diyeceğimi bilemiyorum.
Her an, seninle ilgili bir ipucu yakalayabilmek için etrafıma bakıyorum. Fatma'nın söylediklerinden sonra içimde seni görme umudu belirdi. Ama aynı zamanda, seni görememe korkusu da büyüdü. Seni düşünmek bile duygularımı alt üst etmeye yetiyor. Bazen, sana dair her şeyi unutmak istiyorum. Ama sonra, seni unutmaktan daha çok korktuğumu fark ediyorum.
Geceleri uyumadan önce, sabahları uyanır uyanmaz aklıma sen geliyorsun. Gözlerimi kapattığımda yüzün beliriyor. Seninle geçirdiğimiz anlar, gülüşün, konuşmaların zihnimde dönüp duruyor. Özlemin içimde bir yara gibi. Bazen bu yaraya dokunmak istiyorum, bazen de acısından kaçmak. Ama en çok da seninle bu acıyı paylaşmak istiyorum. Belki o zaman hafifler diye umut ediyorum.
Hayatımda her şeyin rengi değişti sen gittikten sonra. Renkler soluk, sesler cılız. Seninle olan anılarım ise capcanlı. O anılara tutunuyorum ama aynı zamanda onların ağırlığı altında eziliyorum. Belki de seni bu kadar sevmemeliydim.
Beni özleyip özlemediğini bilmemek, içimi kemiriyor. Eğer beni özlüyorsan, bu özlem bizi bir araya getirir mi? Yoksa sadece acımızı mı artırır? Bunları düşünmekten kendimi alamıyorum. Fatma'nın söyledikleri, seninle ilgili öğrendiğim her şey, içimdeki bu duygusal fırtınayı daha da şiddetlendiriyor.
Her gün, belki bugün seni görürüm umuduyla yaşıyorum. O umudu kaybedersem ne yaparım, bilmiyorum. Çünkü o umut, beni ayakta tutmaya yetiyor. Bu kadar güçsüz ve aynı zamanda bu kadar güçlü hissetmek garip. Gücüm senin varlığından geliyor, ama güçsüzlüğüm de sensizlikten.
Bu duygusal yükü taşımak zor. Ama sana olan sevgim, bu yükü taşımama değer. Belki bir gün, bu sevgiyi seninle paylaşma fırsatım olur. O zaman, her şey değişir mi bilmiyorum. Ama bildiğim tek şey seni sevmenin, seni özlemenin, seni düşünmenin en gerçek duygularım olduğudur.
Bugün de seni düşünerek geçirdim. Yarın yine seninle karşılaşma umuduyla uyanacağım. Ve bu umut beni ayakta tutacak
69 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.