“I have to get rid of it. If I don’t get rid of it— If I don’t—“ “I only wanted to be protected… and loved.” - Cehennem Prensi Mundus’un, Sparda’nın yokluğu sırasında ikiz oğullarına ve karısına gerçekleştirdiği saldırıdan itibaren insanlığına küsen ve onu hayatta tutmuş tek güç olan şeytanlığıyla barışan Vergil Sparda’nın, 20 yıllık esaretinin sonunda bu takıntısını canlı tutarak kendi insanlığını kılıcı Yamato ile bir çöp gibi kenara atmasından sonra yaşanları okuyoruz Visions of V’de. Yazacaklarım Devil May Cry 5 ve genel olarak franchise adına spoiler içerecek. :3 İkizim derdi de inanmazdım fakat gerçekten birçok DMC fanı— hatta Vergil fanı Vergil’ın karakterini yanlış yorumluyor. Büyük ihtimalle bilinç kazandığından beri annesi Eva’nın küçük çocuk olduğu için Dante’yi kayırmasına tanık oldu ve büyük ikiz olmanın ağırlığı altında kaldı. Sparda evine olan saldırı gününde bile kardeşinden uzaklaşmak, kendi başına vakit geçirmek için evinden uzaklaşmıştı. Bu eyleminin tek sebebi de şiir kitabını okumak istemesiydi. Zaten her şey o andan itibaren kopuyor, Vergil, Mundus’un iblislerinin saldırısına uğradığında ilk başta insanlığı devreye giriyor; yardım arıyor ve korunmak istiyor, annesine sesleniyor. Sonuç kuru tabii, Vergil farkında değil ancak o sıra Eva ölü. Şu gerçeklik var, çocuklar favoritismi anlayabiliyor. Yetişkinler anlamadıklarını sanıyorlar ama hayır, anlıyorlar. Vergil da bu anda çocukluğunu kardeşinin kayırılmasını izleyerek geçirdiği için tek bir sonuca varıyor: ‘Annem beni terk etti, kardeşimi kurtardı. Tek başımayım.’ Burada insanlığından kopuyor ve Devil Trigger’ını aktive ettikten sonra onu elinden tutan, en savunmasız anında kendisini ayağa kaldıran tek gücün babasının kanı, şeytanlığı olduğuna karar veriyor. Bir daha asla güçsüz kalmamak için, bir daha asla hiçbir şeyi kaybetmemek için edinmesi gereken tek şey 'daha fazla güç'. Manga boyunca V'nin yani Vergil'ın (Vergil fanları V'nin Vergil olduğunu kabul etmek istemiyor gözlerinde yeterince 'cool' olmadığı için ama hayır canişkolar, V direkt Vergil :D) geçmişinin ufak kırıntılarından dilenerek geçinmeye çalışmasını okumak biraz üzücüydü. Annesinin imitasyonu olduğu için kendini Trish'e açması ama karşılığında aldığı soğuk geçiştirme, Trish'in onu kurtarmasıyla içindeki çocuğun biraz avunması ve kalbim dediği William Blake'in şiir kitabına sıkı sıkı tutunması. Ve manganın sonunda onu teselli eden tek kişinin de yine bir tek kendisi olması. Vergil'ın özünde Dante'den daha 'insan' olduğunu düşünüyorum ve bu fikrimin de arkasında duracağım. Manga suratıma tokat gibi çarpıyor ihtiyacım olan her şeyi. Her neyse, daha da yazmak istiyorum fakat burada duracağım. youtube.com/watch?v=Jrg9KxG... Bunu da bırakıp, kaçıyorum.

Devil May Cry 5 - Visions of V #5Tomio Ogata · VEENETY · 20221 okunma

·

36 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Orin