(kurgu kitabı olmadığından spoiler oluyor mu emin değilim ama uyarı olsun kitabın esas fikrini temellendiren olayı aşağıda özetledim) jacotot memleketi fransadan sürülüyor bir öğretmen olarak hollanda'da çalışmaya başlıyor kendisi fransız ama hollanda dili flemenkçeyi hiç bilmiyor öğrencileri de gram fransızca bilmiyorlar. o sırada telemak kitabının bir sayfası fransızca bir sayfası flemenkçe çevirili baskısı çıkıyor (?) öğrencilerinden bu kitapla fransızcayı öğrenmesini istiyor. öğrenciler de öğreniyor bu arada. baya iyi öğreniyorlar hem de. jacotot gram flemenkçe bilmeden flemenkçe dışında bir dil bilmeyen bu gruba fransızca öğretiyor bu şekilde ve "cahil hoca" oluyor . ranciere bundan baya etkilenmiş üzerine kitap yazmış eğitim sistemi ve özgürlük üzerine. hatta diyor ki bir öğreticiye ihtiyacımız yok herkes kendini eğitebilir. ama ben şöyle düşünüyorum yani bir sayfa fransızca bir sayfa hollandaca bu şekilde dili çözmek (elbette takdir edilesi bir şey) bence o kadar da hayret edilecek bir şey olmamalı sonuçta benzer, aynı aileden diller bunlar. jacotot hollandaya değil osmanlıya çine falan sürülseydi bu başarılar elde edilebilir miydi merak ediyorum. tabi bu zeka ile ilgili biraz da ama zor. ranciere bu olayı fazla abartmış gibi geldi okurken böyle hissettim. neyse bu olay üzerine jacotot öğreticilerin cahil olmasını cahili oynamasını ve bu şekilde daha iyi öğrenileceğini söylüyor demiştik. öğreticilerin bu şekilde devredışı olduğu bir dünyanın daha iyi olacağını sanmıyorum bir insan tek başına her şeyi öğrenebilecek olsa bile bir öğretici ile çok daha hızlı öğrenebilir. tabi öğrenmek herkes için aynı yollardan olmak zorunda değil. bazıları görsel bazıları işitsel daha kolay öğrenir mesela. bu kitapta ayrıca panekastik felsefe işleniyor yani herkesin zekası aslında eşitmiş. benim katılmadığım bir şey. zekaya yön veren çevresel biyolojik genetik gibi ve belki de bilmediğimiz başka bir sürü faktör var. zihinsel özgürleşme eğitim sistemine eleştiriler zeka öğrenme bu konularda güzel fikirleri var bu arada. öğrenmemiz gerekenlerin sınırını kim belirliyor? diye sorduğu yerde baya sarmıştı kitap. okuduğuma memnun oldum genel olarak ben. "bir zekanın başka bir zekaya tabi kılındığı yerde aptallaşma vardır" kitaptan en beğendiğim sözlerden biri. yakın bir zamanda iş yerinde kendim yerine bir arkadaşımın bilgisine güvendiğim ve sonucunda da çok pişman olduğumdan belki de bana baya hitap etti bu söz.

Cahil HocaJacques Ranciere · Metis Yayıncılık · 20142,310 okunma

·

20 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

feyza