Ben/Benler
Öteki. Bu öteki kitap belki benim favori klasiğim olabilir. Ya da ilk ona girer kesinlikle. Tüm kitaplarım arasında da ilk ona girer. Konu, üslup, hikaye, yazarın sesi. Her şey mükemmel. Birinin iç dünyasına girmek, gezinmek, eksikleri ve fazlalıkları görmek ve bunu zamanın Rusya’sında yapmak. Müthiş bir eser. Kahramanımız Golyadkin bir memur. Tüm Rus klasiklerinde olduğu gibi. Ve kendisine komplo kuran, işten attırmaya çalışan, yerini almak isteyen biri var. Sizce bu kim? Bu kişi Öteki. Öteki Golyadkin. Golyadkin ve Öteki aslında aynı kişi. En azından ben o şekilde yorumladım. Golyadkin bence kişilik bölünmesinin tüm sanrılarını yaşayan, hezeyandan dibe vuran ve oradan çıkamayan bir karakter. Çok uzatmak istemiyorum muhakkak okuyun, okutun. Bu kitaptan etkilenip yazdığım şiir ektedir. Ayakta alkışlıyorum, saygılarımla.
Renksiz Dava
Zihnimin ince kıvrımlarında kalabalıklar
Tam orta yerindeki beyaz hiçlikte
Bir mahkeme kurulu
Herkes olduğu gibi, güç gösterisinde
Derileri şeffaf
İçleri gözüküyor
Solucanlar, böcekler deşiyor içlerini
Özellikle kavganın en can alıcı yerinde
Mesela tüm hırsıyla atılmışken
Bir adam başkan olmaya
Bir halka gibi sarmış kalabalıklar çevremi
Kim bu kalabalıklar tanımıyorum
Fakat hepsi bana benziyor
İşte, köşeye sinmiş bir ben
Gözleri merhamet dileniyor
Oturuşu mahzunluk
Saklanışı utangaçlık barındırıyor
Benden güç alıyor
Benler bana entrika kurmuş
En başları öteki ben
Ayağa kalkıp beni deviriyorlar
Aşağılanıyorum
Zihinlerinin köşelerinde kalmış
Küflü düşünceler yardımı ile
Solucanları içimden çıkarıp
Atıyorlar üstüme üstüme
En acı şekilde hissediyorum
Beni yiyip bitiren şeyleri
Zihnimdeki düşünceler de böyleydi
Gerçek mi tüm bunlar
Yoksa rüya mı görüyorum
İşte, şimdi de benim
Yapayalnız sinip kalmış köşeye
Mahkemenin hakimi yok ortada
Beynimdeki beyazın belirsizliği her yerde
Hissediyorum ve gerçek
Benim gerçekliğim…
Beyazlık kalbime iniyor
Bir tek ben kaldım siyah
Ya da benler…