10 yıllık mini biyografi
16. İlk defa aşık oluyorum. Daha önce hiç yapmadığım şeyler yapıyorum. İlk defa büyük yalanlar söylüyorum. Özgür olmak istiyorum. Cesaret gerektiren olayların içine girmeyi seviyorum. Artık başımı yastığa koyar koymaz uyumuyorum. Bazı geceler sabahı görüyorum. Hayatım çok hızlı ilerliyor. Her gün yeni bir olay oluyor. Yeni insanlar tanıyorum. Bazı geceler yorganı üzerime çekerek ağlıyorum. Bir daha asla kimseyi sevemeyeceğimi düşünüyorum. Büyüyünce yazar olmak istiyorum .
17. Yazdığım defteri yırtıp çöpe attim. Yeni bir sayfa açtım. Bugünlerde çok heyecanlıyım. İçim içime sığmıyor. Küçük dünyamda mutlu hissediyorum kendimi. Ama tamamlanmamış gibiyim. Bir eksiklik var ama bulamıyorum. Kendimi keşfediyor olmaktan mutluyum. Zamanla olgunlaşacağım biliyorum. O yüzden tadını çıkarıyorum. Farklı insanlar da sevebileceğimi öğrendim. Hayatıma yeni biri giriyor. Onun son kişi olacağını düşünüyorum. Öğretmen olmaya karar veriyorum.
18. Kendimi bulmaya çok yaklaştım. Radikal kararlar alıyorum ve hayatıma uyguluyorum. Herşey istedigim gibi oluyor. Ve gelecekte de istedigim gibi olması için şimdiden planlar yapiyorum. Bazı seyleri kafama çok takıyorum. Ama çabucak dağılıyor düşüncelerim. Bugün düşündüğüm şeyi yarın hatırlamıyorum. Ama muhakkak her yeni gün kafama takacak bir şeyler buluyorum. İlahiyat fakültesine başlıyorum.
19. Kendimi çok yalnız hissediyorum. Daha önce yaşamadığım duygulari yaşıyorum. Toplumda birey olarak var olmak için elimden geleni yapiyorum. Çevrem değişti. Ama ben değişmemiş hissediyorum. Ayak uydurmaya çalışıyorum. Elimden başka bişey gelmiyor. Yaşadığım duygular karşısında şaşkınım. Yatay geçiş yapıyorum.
20. Sevmedigim ortamlardan uzak duruyorum. Seçim yapabiliyorum. Topluma ayak uyduruyorum hatta toplumun bir parçası olduğumu hissediyorum. Çevremde benim gibi düşünen benim gibi hisseden hatta benim gibi giyinenler var. Herkes gibi olmaktan mutluyum. Yalniz olmadığımı düşünüyorum. Benimle benzer hayatlari yaşayanlari gördükçe rahatliyorum.
21. Bu aralar daha çok yazıyorum. Bazı geceler yine ağlıyorum. Yapmak istemedigim şeyler yapıyorum. Vicdanımın sesi hic durmuyor. Yine de bunları ufak tefek kusurlar olarak görüp hayatimi ilmek ilmek örüyorum. Hayatimi yoluna koymuş hissediyorum. Geleceğe dair çok umutluyum. Ama bazen umutlarımın kırıldığı oluyor yine de çabuk toparliyorum. Şimdiye kadar planlarim kusursuz işledi. Bütün zorluklarin altından kalkacak gücü kendimde görebiliyorum.
22. Planlarımın yüzde 80 ine yakınıni gerçekleştirmiş bulunuyorum. Bu yüzden kendimle gurur duyuyorum. Ama verdiğim mucadelenin görülmediğini seziyorum. Olsun diyorum çünkü hayat planlarımı gerçekleştirmem için yolumu açıyor adeta. İşlerim kolaylaşıyor. Evleniyorum. Ama yalnizliğım dinmiyor.
23. Şimdiye kadar hiç bu kadar yalnız hissetmemiştim. Duvarlar üstüme üstüme geliyor. Bazen duvarlarla konuşuyorum. Akşam olmuyor. Çok canım sıkılıyor. Planlarımı yapamıyorum. Yanlış şeyler yapıyorum ama bunu yapmak zorundaymisim gibi hissediyorum.
24. Bir çocuğum oldu. Bir daha asla eskisi gibi olamayacagimi hissediyorum. Bu dusuncelerle kahroluyorum. Anne olmanin o müthiş duygusunu hissedemedigim için kendimi suçluyorum. Evren bana inat eder gibi karşıma gezip tozan insanları çıkarıyor. Neredeyse iki yıldır aile ziyareti ve market alışverişi haricinde dışarı çıkmiyorum. Özgüvenim çok düşük. İnsanlarla konuşmakta zorlanıyorum. Topluma karışmayı arzuluyorum. Plan yapmaktan vazgeçmiyorum. Yeni hedeflerim için azimle mucadele ediyorum.
25. Yeni hedeflerimde başarısız oldum. "Tevekkül" diye yeni bir kavramla tanıştım. Artık hırs etmiyorum. Saat 04.16 deprem oluyor. Bir salonda bin kişi caresizlik içinde beklerken dışarıda kar yağıyor. Enkaz altında insanlar can veriyor. Dünya'nın ne kadar boş olduğunu düşünüyorum. Simdiye kadar hayatımın ziyan olduğunu ama bundan sonra yep yeni bir ben olacağıma karar veriyorum. Planlarima tevekkul ederek devam ediyorum.
26. Başardığımı düşünüyorum. Hem de bunca zorluğa rağmen. Kibir yükleniyor. Topluma karışıyorum. Hayatımın degisecegini düşünüyorum. Geçen yıl verdiğim sözleri unutuyorum. Hayatimin en büyük hatasını yapıyorum. Vicdanım susuyor. Hatalarımdan pişman olamıyorum. Hayat hiç planladigim gibi gitmiyor. Başaramamışım. Pes ediyorum. Düşüncelerim her gün katlanarak büyüyor. Depresyon yükleniyor. Depresyonla yaşamayı öğreniyorum. Bazi geceler 3-4 defa kalkıyorum. Uyuyamiyorum. Bazense kafayı vurup dünyadan uzaklaşmak istiyorum. Tamamlanmayacağımı anladim. 10 yıl önceki hayallerimi yeniden düşünüyorüm. Eskisinden daha çok yazıyorum. Toplumdan soyutlanıyorum. Cesaretli olmaktan korkuyorum ve artık hayatımda hiç olmadığım kadar pişman oluyorum. Aşkı faniye vermemem gerektiğini anlıyorum.
·
139 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.