Gönderi

Alfabe
-İsmet Özel'in Amentüsüne meyan kökü basarak- Bazı insan Ceviz adamdır derdi babam Bu sözün ne denli küfür olduğunu hala bilmiyorum Ama bir bahar akşamı Kalbimden kesince duvağı Dilimi kemiğinden daha gür bir küfür kavradı Aktı gitti bir incinmişlikten Akıp gitti ademden serüven Şarap görmemiş bir mahzen Aşk diye kendinden geçmişliği sürdü tenime Ateşlenmiş bir alnın annesi değildi elleri Bir bahar akşamı çok sancılı inanmak düştü göğsümden… Fırat’ın insan yuttuğu çağda Emeklemeyi dünya bilirdi babam Ağaçlarından derman açardı kayısı Gölgesinde biriken hayal kuşları Daha ileriye gitmek için umuda gerek yok Ev üstüne ev yapmak bir matematik hesabı O yaşlarda babam Tepeden tırnağa bir terk edilmişlik isyanı Kimseye kızamıyor insan Dönüp de hiçbir mevsime küsemiyor Kirlendikçe ezberlenen bir astardı benim yüzüm Sahifelerce susmuşluğun Göz göze gelmemişliğin satır arasıydı İlyas Salman’lı filmlerde babamın anılması Hoş geyiklerden gülmek çalardım Gülmek çalardım utangaç ve munfasıl dudaktan Geçsin diye kalbimin ağrısı … İnsan Kendi alfabesinde kul Kendi kulluğunda elzem bir ağıt, har içre şiir Ülkesinde ağlamak denizi Kamburunda şişman bir devir… Bu dünyanın sarayları boş derdi babam Elinde secdesi, fakirlik bu derdi Secdesi olmayan açtır, çıplaktır ve dahi yoktur yatacak yeri Fiil çekimleri gibi son sırat bir geçiş Bak işte şu acıdı, şu acıyor, şu acıyacak! Dünya kendi içine doğru işlenen bir telkâri Hızla yol alıyor her şey yaylım ateşi gibi Kendini tarımlayarak… Bir bahar akşamı Acının baldırından düşünce duvak Ve Yüzünü gördüğümüz ağustos Sıcak tutmayınca terimizi Kendi zehrimizle ısırdık ümitsizliği Neyi tagut yaptıysak kalbimize Yıkamadık.. yıkamadık ebkem oldu aşk Fıtratında ölmek yatan insanın Yar sinesinde kuyu kazmasına hayret Hayret, inanmak cinnetine şerefli bir çağın… Sıkı düğümlenmeli derdi babam insan ve Allah İnnâ lillah İnnâ lillah innâ lillah..
·
50 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.