Gönderi
Dün bitirmiş olduğum kitabın incelemesi için bir gün beklemek istemiştim çünkü Aziz’in yaşadıklarını öyle bir çırpıda anlatmak istemedim. Yaşanmış bir hikaye olması mı yoksa benim ailemde de buna benzer bir olayın olması mı bilmiyorum ama o aitsizlik hissini , yerinin neresi olduğunu bilememe hissini ben de birinin gözlerinde görmüştüm. Vefanın , merhametin her kalbe ulaşmadığını bir kere daha görmüş oldum.
Ahh Aziz , ahhh çocuk Aziz , Herkesi varken kimsesiz kalmanın hikayesini anlatan Aziz ,76’sında çocukluğunun buğusunda kalmış Aziz...
Gelelim konusuna ; Aziz köyde annesi ve kardeşleri ile birlikte yaşarken gurbette çalışan babaları onları yanlarına çağırır. Annesi Nazlı, İzmir’e gider ama Aziz’i anneannesi,dedesi ve hasta dayısı ile birlikte yardım etmesi için köyde bırakır.
Giden ve kalanın farkını en iyi anlatan bir hikaye böylelikle başlamış olur. İzmir’den gönderilen her sepet içine Stüdyo Foto Parktan koyulan her fotoğraf Aziz’i biraz daha ötekileştirir. Şehre giden ailesinin arada sırada gönderdiği bir sepetle unutulmadıklarını hissettirmeye çalışsa da köyde kalmış Aziz için bu ağırlıktan başka bir şey değildir bence. Sünnet düğünü yapmayı çok isterken dedesi bir türlü parayı denkleyemez. Artık ne olacaksa olsun diye köy meydanına gelmiş sünnetçide tek başına gidip sünnet olur ve eve gidip hiç ağlamadığı kadar ağlar.(sizin de göz yaşlarınızı tutmanız mümkün olmayacaktır.) Tüm bunları yaşayıp kardeşlerinin sünnet düğünü için şehre davet edilirler ve siyasi bazı olaylardan dolayı düğünleri iptal edilir. (Buna da sevinirken bulacaksınız kendinizi)
ne sandınız köye bıraktığınız çocuğun kendi sünnet yatağını kendi yaparken siz şehirde eğlenecek miydiniz ? ilahi adalet!
Zaman değişir Aziz İzmir’de ailesinin yanında kalır ve o hasta dayısından öğrendiği tüccarlığı disiplinli çalışmasıyla kısa zamanda sevilen sayılan bir çalışan olur. İşlerini yola koyar ve hayatı yeniden şekillenir.
·
37 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.