Kolaysa Yaşamaya Mecbur Ol!
Franz Kafka'nın 45 sayfalık Aforizmalarından sonra Hakan Günday'ın Kinyas Ve Kayra'sı bir şok yapmadı değil. Sindirmesi o kadar zor görünüyordu ki bir an kabız olacağım sandım.
Kitabı genel olarak aforizma cenneti olarak tanımlayabiliriz. Altını çizeceğiniz, üstüne düşüneceğiniz çok satır, çok kıta var. İkinci bir kitaba kalır mı diye düşüneceğiniz post it lerinizi bitirebilirsiniz. Ne kadar yeraltı edebiyatının; görmek, duymak, işitmek istemediğimiz; belki varlığına bile inanmak istemediğimiz şeyleri olayın içindeki kahramanların ağzından okumanın dehşetini barındırsa da içine çekiliyorsunuz.
Nihilizmin uçlarında gezinen farklı ama bir o kadar da aynı iki adam. Yeri geldi öfkelendim yeri geldi şaşırdım ve yeri geldi midem bulandı; yuh artık, bu kadar da olmaz ki! Dedim birçok yerde. Okunur ama okutturulmaz, kendiniz keşfetmeli kendiniz okumalısınız :) Okuduğum ikinci yeraltı edebiyatı eseriydi ve bu türün bana göre olmadığı kararına vardım. 
Zürafa Tozu (Okuduğum ilk yeraltı edebiyatı kitabı.) gibi ayrıntılı değildi belki o sahneler, o sayfalar ama gözlerimi kelimelerin üstünde tutabilecek kadar da ilginçti.
Ruhunu kararttı ya da ezdi, demez bu kitapta Hakan Günday. Ruhuna t*cavüz etti, der. Yüzlerce kitap arasından cümleler okusam yine de ayırt ederim hangisinin Hakan Günday'a ait olduğunu (En azından Kinyas ve Kayra için diyorum.). Kendine has bir üslubu var ve insanı kitaba çeken özelliklerden birinin de bu olduğunu düşünüyorum.
Son olarak sonu hakkındaki düşüncelerimi söylemem gerekirse şahsen ben pek memnun kalmadım. Kayra'nın sonunu Kinyas'ınkine tercih ederim şüphesiz, hak ettiği gibi bir sonu elde ettiği için.
·
49 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.