Gönderi
223 syf.
·
Not rated
“Konuşmak istiyorum” dedi.
Konuştu.
Onu dileyin.
Okuyun.
Anlatın.
Yaşatın!
Bir insanın kelimeleri içinde tutması, nefesini yağlı urgan yerine koyması o kadar zor ki...
Boğazınıza bir şey asıllıdır, yumru hissedersiniz ama nefes alamazsınız, boğuluyorum dersiniz ama bunu fiziksel anlatamazsınız.
Zordur hem arkada durmak hem de arkada gölge olduğunu fark etmemeleri, kabullenmemeleri.
Domitilla bir parça şanslı olanlardan. Ona düşünmeyi ilke eden bir babası olmuş. Çoğunuza gösterdiğiniz sevgi önemlidir ama bunu ekmek çok başka bir şeydir. Hayat bu, yaşam birden çok şey yaşatıyor. Salt iyi ya da salt kötü diye bir durum yok. Domitilla’nın hayatındaki birinci derece erkeklerde bu durumu görüyoruz. Bazen destekliyorlar ama işler zora girince suçladıkları ilk kişi oluyor Dimitila.
Bolivya madenleri ve bağımsızlığı arasında sömürgelerle mücadele etmek zorumda kalmış bir kadın, madenci eşi. Kalay, gümüş gibi madenleri çok olmasına rağmen ülkede zenginlik yok. Latin Amerika’nın Güney kotasında bu durum hep var. Afrika ülkeleri ile aşırı benzer olsalarda bilinç ve mücadele onları çok farklı kılıyor. Escobar ve Cheguevera gibi çok önemli isimlerle anılıyor. İşin bana ilginç gelen yanı Domitila Che’nın eleştirisini daha çok yapıyor. Gerilla oluşumunun halk üzerindeki etkilerini anlatıyor. Olumsuz etkilerini. Kendi de bundan muzdarip. Hapisler, alı konulmalar, işkenceler...
Madenciler kompartman denilen evlerde kalıyorlar. Bir evde bir aile kalmıyor. Yan yana akraba olmayan aileler yaşıyor. Kiminin yaşam alanı yemek için değil, uyumak için mutfak. Özel hayat hak getire. En insanca boyut üzerinizde bir çatının olması. Madencilik başlı başına zor. Zaman algısının olmadığı bir mezar. Vardiyalar var. Vardiya dediğimiz şey bir gün çalış iki gün dinlen değil. Sabah çalış, akşam uyu, sabah geri gel çalış. Bedeni diri tutacak besinler ve mekan için çalışmakta söz ediyoruz.
Domitila yemekler yapıp satarak destek olmaya çalışıyor. Diğer tüm kadınlarda. Kazanç sadece yemeğe ve giyime yetiyor. Giyim dediğimiz yılda bir kışlık bir yazlık o da durumlar iyiyse alınabiliyor. Ev Kadınları Komite’sine üye olması ve öne geçmesi ile evriliyor Domitila’nın hayatı.
Kitap tam da burada önemli. Kadına konuş deniliyor. Biz devrimcilerden sizi dinledik bir de içerden konuşun. Arka sıradakiler hesabı gölgede kalanlar konuşun. Önemli bir toplumsal belge böyle oluşuyor. Yazar kitabın önsözünde konuşmalara müdahale etmeyeceğini, kurulan cümlelerin dili daha iyi yansıtabilmek ve samimiyeti kurabilmek için müdahaleye uğramıycağını söylüyor. Çoğu zaman devrik ya da eksik cümleleri okuduğunuzda kitabın akışında bir sıkıntı var gibi hisset sekte aslında yazarın kadının konuşma tarzına, kültürüne müdahale etmediğini görüyoruz. Domitilla’nın İşkence altında dünyaya çocuk getirirken ki onları benim en zor okuduğum anlardı. İlerleyemedim, midem bulandı, acı çektim. İnsanlar çok şey yaşıyor... her insan bir hikaye...
Bu kitapta toplumsal ve ekonomik yoksunluk var, köylülerin yaşam koşulları, yaşam koşullarını düzeltme çabaları, madenciler ve köylüler arasındaki ilişkiler, Siyasal faaliyetler, askeri faaliyetler gibi bir çok ilişki anlatılıyor.
Kitap birleşmiş milletlerce 1975’te Mexico City’de düzenlenen Uluslararası Kadın Yıl toplantı sırasında hazırlanmaya başlanmıştır. Domitilla bu toplantıda Siglo XX Madenleri Ev Kadınları Komitesini temsilen katılmıştır. Brezilyalı kadın gazeteci Moema Viezzer ile Domitila bu toplantı sırasında tartıştılar ve bu kitabı, o sırada kadınlar, işçiler, öğrenciler ve sürgünlerde yapılan ilginç söyleşileri dayanarak hazırladılar. kadınların yeri gelincek hemcinslerine karşı bile savaşmak zorunda kaldığı bir dünya düzeni. Dünyanın neresinde olursa olsun haksızlığa, dayanışmaya, birlik olmaya katkıda bulunan üniversite öğrencileri. Üniversiteler gerçek anlamda bilgi yuvası olursa ne olur?
Değişimler, dönüşümler, zorluklar ve kazanımlar. İşçi emekçi bir kadının duygulandırıcı bir o kadar da cesaret verici öyküsü bu.
Keyifli Okumalar!
·
75 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.