Gönderi
İlk kitaptan sonra ikincisine geçmekte biraz geç kaldığımı belirtmek istiyorum... İlk kitabı çok hatırlamadığım için ikinci kitapta yavaş yavaş geçmişe döndüm, o anlar zihnimde canlandı. Bu kitap ilkinden de güzeldi. Kitabı özetleyecek olursak; İzmir, Ege’nin yanına, Fransa’ya geliyor ve bir süre orada kalıyor. Daha sonra öldüğünü sandığı annesinden gelen bir telefonla hayatının en büyük şokunu yaşıyor ve bunu araştırıyor. Elde ettiği bilgilerle birlikte Ege’yle İstanbul’a, ailesinin kaldığı hastaneye gidiyor. Ailesine kavuşmanın sevincini yaşayan İzmir, Ege’nin babasının da o hastanede bir kaza sonucu yattığını Ege’nin çığlıklarıyla öğreniyor. Ege eski suçundan dolayı mecburen Fransa’ya tekrar dönüyor ve 7 ay boyunca hiçbir şekilde İzmir’le iletişime geçmiyor. İletişime geçtiğindeyse sadece İzmir’i dinliyor ve konuşmuyor. Bu şekilde uzun bir süre anlaşmaya çalışsalar da bir gün telefonu Kuzey’in açmasıyla işler karışıyor ve Ege gerçekten sinirlenerek konuşmaması gerektiğini bile bile telefonda sinir krizi geçiriyor. Her iki tarafta bu durumdan iyi etkilenmiyor ve 1 yıl 2 ay boyunca hiç konuşmuyorlar. Bu sırada İzmir, tiyatro yazarlığına başlıyor ve eserini sergiliyor. Ve Ege, İzmir’den habersiz iki ay önce İzmir’e gelmiş ve oyunları izlemiş oluyor. Daha sonra İzmir’in anne ve babasının derneğinde çalışan ve onların gönlünü kazanan Ege, İzmir’in üst katına taşınıyor. Daha sonra İzmir öğrendiği gerçeklerle hayattan en büyük darbesini alıyor ve yakın zamanda Fransa’dan bir tiyatro yazanından gelen teklifi kabul ederek Ege’den habersiz Fransa’ya gidiyor. Daha sonrasını heyecanı kaçmasın diye anlatmak istemiyorum ama inanılmaz güzeldi... İlk kitabı okuduğum zamanlar benim de harika olduğunu düşündüğüm sanal arkadaşlarım vardı ancak aylar sonra ikinci kitabı okuduğum zaman adında gördüğümüz gibi aramda sıfır kilometre kalmıştı onlarla... Yakın olduğumuz için değildi bu sıfır kilometre, hayatımdan çıktıkları için artık aramızda saymaya değmeyecek kilometreler vardı ve ben, bunları sıfır olarak görüyordum. Kitabı okumaya hazır olduğumu düşünmedim, ben de uzak mesafe ilişkisine benzer bir şey yaşarken çeşitli olaylar yüzünden onu da sonlandırmak zorunda kaldım. Kitap beni bu konuda iyi mi etkiledi, bilmiyorum. Geçmişi hatırlamama yol açtı ama Beyza abla sayesinde, biraz da olsa yolumu bulabileceğime inanıyorum. Zamanı geldiğinde ışıklar bana evimin yolunu gösterecek. Her şeyin anını beklediğini biliyorum ve üzülmek yerinde sadece o anı bekliyorum... Okuyun, okutturun!
·
35 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.