Terketti adam kadını
Kadın olduğu yere yığıldı
Çözüldü dizlerinin bağları
Babasını gören bir kız çocuğunun,
kollarını kaldırdığı gibi
kaldırdı adama kollarını
'Tut ellerimi, al kucağına' der gibi baktı
Adam oralı olmadı
Acımasız bir katil gibi donuktu bakışları
Sesi titremiyordu bile
Kadın öylece yerde
Adam gitti
Kadın, durdu.. durdu.. durdu..
Sonra yerden kendi kalktı
O an bir şey oldu
Farketti…
Adama bağlamıştı her şeyini,
kendi de kaldırabiliyormuş kendini
Lodostan, fırtınadan
sığındığı limanı sanıyordu adamı,
kahramanıydı.
Meğer kendisi koca bir derya imiş o an anladı
Adam, boğulacağını anladı
Kadın, kendini tanıdı
Bazen böyle olur
Cesur olmayanlar ayakları yere değsin ister
Sen yetersiz olduğun için değil,
Denizinde boy veremeyeceğini anladığı için gider.
✍️ Murat Çağlar