Beni en çok etkileyen bölümlerden bir tanesi "Devlet" denilen olgunun bir kasabayı nasıl yerle bir ettiği olduğu. Devlet uzak diyarlardaki, ulaşımı zor kasabaya ulasamazken kasaba halkı bir şekilde hayatlarını barış içinde, eşit haklarla devam ettirirken bir gün bir savcı "devleti" temsilen kasabaya gelir. Kasaba halkının kendi adalet anlayışı ile kurdukları düzeni savcı kabul etmek istemez. Her yerde devletin izlerinin olması gerektiğini savunur. (Ulusal bayramlarda evlerin maviye boyanması gerekmesi gibi). Savcının varlığını kabul ettirmeye çalışması (aslında devletin) kasaba halkı ile aralarında çatışmaya neden olur. Sonra bir şekilde uzlaşı yolu bulunur. Ancak halkın "devlete guvenmesiyle" kendi koruma kalkanlarıni indirmesi ile birlikte devletin hayatlarına yavaş yavaş müdahalesi gecikmez. Halk farkına dahi varmaz bunu ve o ana kadar kurdukları düzen yavaş yavaş ellerinden alınır. Çok sonraları devlet zengin iş verenlerle birlik olup işçileri katleder ve sonradan gazetelerde bu olay hiç olmamış gibi yansıtılır. Kitabın bu bölümü bana "devlete körü körüne inanmanin" ne kadar yanlış olduğunu bir kez daha gösterdi. O bölümü tüylerim diken diken olarak okudum diyebilirim. Devletin görmezden geldiği ve 3000 kişinin katledilmesiyle sonuçlanan katliamin hiç olmamış gibi yansıtılması ilerde tarih kitaplarinda dahi "Muz şirketinin" katliamindan değil de sözde başarısından bahsedilmesi ise " tarih kazananlar tarafından yazilir" sözünün gerçekliğini bir kez daha hatirlatti bana. Sonuc olarak; şimdi kullanacağım ifade belki birilerini rahatsız edebilir ama kutsal olan devlet değil insandır sözünün haklı bir ifade olduğunu bir kez daha düşündüm. Bu arada bu muz şirketi grevi ile yaşanan işçi katliamı gerçek bir olaymış. Zaten yuzyillik yalnızlık yazarın gerçek hayatı ile hayal dünyasının iç içe geçmiş halini anlatıyor bize.

Yüzyıllık YalnızlıkGabriel Garcia Marquez · Can Yayınları · 198436,8bin okunma

·

15 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Elifff