Gönderi

Sana Leylâ dedim, Suna dedim şiirlerde şarkılarda Gerçek adın bir fısıltı gibi kaldı ağızlarda, dudaklarda Çatlar yüreğim bir nar gibi o sırrı anar da Avunurum doğumundan gelen muştulu armağanlarla Melekler gökten geldi armağanlarla Ve bir bahar günü doğdun sen. Bir ilkbahar günü doğdun sen, Baharın ta kendisi oldun sen Şimdi her baharda doğan çocuklarla Sen en aşılmaz boya tenlerinde saçlarında Sen görünür görünmez ufuklarda Karlar erir erir kaçar kaçar da Gökler yağmur biçiminde güler ağlar, ağlar da Güneş öğünerek yansır, yansır da sularda Gelirsin her baharda Bir diriliş gibi ölü dünyaya Ölüler gölgenden ateş ala ala Ekilip biçilip yankı yapa yapa Yaz sıcaklığından arta arta Birer birer çıktılar gönlümüzün aynasına, tarlasına Ki bir bahar günü doğdun sen. Güller dönüştüler yatak çarşaflarına, Leylâklar yaklaştılar korka korka, Nergisler benliğimizin ortasından baka baka Gelip fon oldular insanın Bir kere daha Sende yeniden yaratılışına Bir bahar hali yaratışına. Bir bahar günü doğdun sen, Baharın ta kendisi oldun sen. (Leylâ ile Mecnun, S. 11-13) Sezai Karakoç ( 1933 - 2021 )
50 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.