Sana Leylâ dedim, Suna dedim
şiirlerde şarkılarda
Gerçek adın bir fısıltı gibi kaldı
ağızlarda, dudaklarda
Çatlar yüreğim bir nar gibi o sırrı anar da
Avunurum doğumundan gelen
muştulu armağanlarla
Melekler gökten geldi armağanlarla
Ve bir bahar günü doğdun sen.
Bir ilkbahar günü doğdun sen,
Baharın ta kendisi oldun sen
Şimdi her baharda doğan çocuklarla
Sen en aşılmaz boya tenlerinde saçlarında
Sen görünür görünmez ufuklarda
Karlar erir erir kaçar kaçar da
Gökler yağmur biçiminde güler ağlar, ağlar da
Güneş öğünerek yansır, yansır da sularda
Gelirsin her baharda
Bir diriliş gibi ölü dünyaya
Ölüler gölgenden ateş ala ala
Ekilip biçilip yankı yapa yapa
Yaz sıcaklığından arta arta
Birer birer çıktılar gönlümüzün
aynasına, tarlasına
Ki bir bahar günü doğdun sen.
Güller dönüştüler yatak çarşaflarına,
Leylâklar yaklaştılar korka korka,
Nergisler benliğimizin ortasından baka baka
Gelip fon oldular insanın
Bir kere daha
Sende yeniden yaratılışına
Bir bahar hali yaratışına.
Bir bahar günü doğdun sen,
Baharın ta kendisi oldun sen.
(Leylâ ile Mecnun, S. 11-13)
Sezai Karakoç
( 1933 - 2021 )