Yazmaya nereden başlasam diye düşündüğüm, karar veremediğim, ifade edebilmek için sayfalarca yazı yazılması gereken bir kitap. Kitabı bitirmem çok uzun sürdü ve çok yordu. Ama gerçekten değdi. Onlarca okunacak kitabın veremeyeceği şeyleri, Dostoyevski tek seferde vererek bu yorucu yolculuğu adeta ödüllendirmiş. Çöldeki bir vahaya, kitap sonunda buz gibi bir bardak su uzatmış gibi:) Sayfa sayısının ve karakter sayısının çok olması ama hiçbirinin boş olmaması o kadar etkileyici ki. Zaman zaman kendinize sorduğunuz ama yanıtını bulamadığınız soruların cevaplarını bu kitapta bulacağınızı düşünüyorum, ki bende öyle oldu. Kitabın içeriğine gelecek olursak; kurgusu Rusya’da bir örgüt üyesi olan üniversite öğrencisi olan Sergey Nechayev’in yine aynı örgütte olan biri tarafından öldürülmesi gibi gerçek bir olaya dayanıyor. Kitaptaki birbirinden farklı karakterler varoluş sancısı çektiği için benzer sonlarla kitaba veda ediyorlar. Son 100 sayfada tüm taşlar yerine oturuyor. Kitap boyunca çözmeye çalıştığım, kafamda bir yere oturtmaya çalıştığım Stavrogin, ters köşe yaptı resmen. Ayrıca Tihon-stavrogin ve Krillov- Pyotr Stephanoviç’in diyalogları çok keyifliydi. Değinmeden geçemeyeceğim Tihon’un şu saptaması çok anlamlıydı. “Gerçekten de çirkin suçlar vardır. Bir suç ne kadar kanlı ne kadar dehşet verici ise, o kadar ikna edici, o kadar anlatılabilir, açıklanabilirdir. Bir de korkunç oldukları kadar utanç verici, yüz kızartıcı suçlar vardır. Tabiri caizse, zarafetten aşırı uzak suçlar…” Belki de bir çok suçlunun defalarca suç işelemesinin sebebi Tihon’un da dediği gibi utanç verici suçların yerine, anlatılabilecek suçlar işlemekten kaynaklanıyordu. Dostoyevski’nin her karakteri, her durumu, her olayı psikolojik bir gerçeklik ile açıklayabilmesine hayran olmamak elde değil gerçekten. Kısaca okuyun ve okutturun:)

EcinnilerFyodor Dostoyevski · Türkiye Kültür İş Bankası Yayınları · 20195,6bin okunma

·

17 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Ayşe