İçimizden döküntüler yine bişiler (:
Konuya nasıl başlasam bilemedim düşüncelerimi bu sefer yazıya döksemde `kelimeler kifayetsiz` kalacak eminim. Bu hayatta değer verdiğimiz bağlar vardır kimi kan bağı ile kimi dostluk ile...Ev şikayet ettiğim bir yer haline dönüştü evet çocukluğumdan beri bu ev ruhumu götürmedi ama şimdi bir başka yaralıyor ruhumu, kalbimi... Bugün annemle yan yana kardeşimin veli toplantısı için gittiğimiz konferans salonunda konuşabildik, aylar oldu galiba suskunluğumuz. Konu kardeşim olunca benimle konuştu galiba kardeşimin üzerinde sihirli bir etkim var ve aramızdaki bağ güçlü. Evet bu hayatta kıymetlim dediğim şey o çocuk o aptal çocuk. Büyüdü şimdi 10 yaşını 2,3,4,5... yaşlarını hatırlıyorum ben onun şimdi benden uzun ve minik kardeş gibi duruyorum yanında (duygulandım) pek çok ergen gibi o da hatalar yapmaya başladı önemli değil tatlı hayat hengamesi hallolur... Hallolmayan şey o çocuk içinde tutup, üzüldüğü, yaşadığı şeyleri anlatmıyor. Bugün bir dilek hakkım olsa anlatmasını dilerdim. Ben herkese yetişen ben ona yetişemiyorum açıkçası bu beni üzdü, suçluyum. Artık bu evde eskisi gibi olamıycaz ruhu götürmediğinden değil artık o 10 yaşında değil bir daha aynı sofraya oturup kavga edemiycez nadiren olacağı için uslu uslu yiyip kalkıcaz, aynı oda da uyuyamıycaz, beni sürüklemiycek oda da kavga ederken ne biliyim ya gidiyor işte sonra bende gidicem... Biz gitmenin başlangıcındayız öyle vedalaştık bugün biliyor herkes bir daha eskisi gibi olamıycaz.. Gitmenin başlangıcı beni çok üzdü idrak ettikten sonra ruhum çekildi. O çocuğu çok özliycem ve eski anıları... Gitmelerin en acısı başlangıcıdır ve gitmeler en çok vedalaşırken vurur yüzüne tüm hatıraları...
··
160 görüntüleme
Suçlu değilsin. Aksine, güçlü ve berrak ruhunla ince düşünce yapınla farklısın, haklısın, hatta üstünsün ama suçlu değilsin. Olanlar suç değil, bi suçlu aranıyorsa da muhattabı sen değilsin 🥹😘
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.