Anlıyorum ki bazı hikayeleri anlamaya Gayreti yok insanların.
Bu çağın en bulanık iklimindeyiz.
Nasıl oluyorsa oluyor,
İnsan bir türlü erişemiyor kendine.
Her nasılsa bir üşengeçlik
Kaplamış içimizi.
Her nasılsa küs kalplerimiz.
Bir yol var ki her kapısı
Bir baş ağrısı
Öyle ki kalplerimiz buz kesiyor
Çoğu zaman pencere kenarlarında.
Ve her nasıl oluyorsa işte
Varamıyoruz kendi çiçeğimize.
Herkesin kiri mevcut
Kendi eynine giydirdiği...
Bu çağ işte öyle bir çağ
Yüreğimizin dokunduğu her yer
Alabildiğine yalnızlık.
Bu bir bakıma alışmaktır.
Yoksa bir vazgeçiş hikayesi mi?
Haydi işte vakit tamam;
Böyle başlıyordu şair.
Zaten başka türlüsünü anlamaya
Yorgun bir yürekten başka
Neyimiz kaldı..
Ekseriya, ruh dedi;
An geçti, ezel baki...
·
19 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.