Gönderi

Bir çiçek açıverir gamzende Ölüm böyle ciddi bir şeydir Yaşamak, böyle dümdüz Yalnızlığı koyuyorsun alnıma Ben daha gelmeden dünyaya Böyle yazılmış yazım... Kuşlar sabah ayazında Yuva ararken En beklenmedik an da O kalabalıkta Yüreğimi eliyorsun Ben daha nasıl ölürüm Böylesine hadsiz Böylesine çaresiz... Kırmızı giyinen lambalar Saat sabahın beşi Yanıbaşımda bir ağaç Ben yalnızlığımı en çok Ona anlattım keza hüznümü İliklerime kadar soğuk Adını sayıklıyorum Öylece ısınıyor içim... Bir keresinde Galata'da düşmüştüm Bir keresinde Haliç'te En çok da seninle yürürken Adımlarım hızlanınca Bakardın, sen bakınca Gök mavi olur Deniz mavi Yollar araçlar hep mavi Gözlerim hep ağlamaklı Karanlık çökünce Yine bakardın Ben yaşamak nedir Böyle öğrendim Maviyi, göğü, denizi Ben sevdayı böyle sevdim... Uzaktan uçarı Yakından kim bakabilir Benden başka Oysa sen şimdi İklim değiştirmiş Bir çiçek değil misin? Seni orkide bilirdim ben Dünya da ne kadar güzellik Var ise, sendedir sırrı. Bir yerlere koşar adım Gidişin.. Anlamak için soluğun Olmak gerek, telaşlı En çok neyi severdim Şu dünyada, kollarını Kocaman açtın mı Derdim ki mezarım Orda olsun... Bazen anımsıyorum Güldüğünü Bir ölünün Gülüşü düşüyor yadıma Sen Şimdi artık değil bahar Gayrı güz dahi değilsin...
22 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.