•XY - Sandro Veronesi•
"Bir travma bir ferdi sadece tutsak etmez, özgür de bırakabilirdi."
XY
Merhabalar... İtalyan yazar 
Sandro Veronesi'nin XY adlı kitabının kendimce incelemesiyle buradayım. Kitabı okuduktan sonra bu kitabın incelemelerine baktım ve hepsini okudum. İnceleme yapan okurlar genelde beğenmemişler fakat ben beğenerek ve merak ederek ilgiyle okuduğumu söylemek istiyorum. Ek olarak ta ki sonuna kadar çünkü birşeyler havada kaldı ve bende ikilemde kaldım. Çok tatmin edici ve açıklayıcı bir son bekliyordum. Doğaüstü olsa dahi bir açıklama çok görülmemeliydi okurlara. Belki de yazar okuyucunun hayal gücüne bırakmıştır diye de düşünmedim değil. Neden konusu ilgi çekici, sırlarla, açıklanamayan olaylarla sarılı kitapların sonu bu kadar itici oluyor ki anlamış da değilim. Gerçi doğru düzgün bir son yoktu, ve beğenmeyen okurlara sonu dolayısıyla hak verdim. Türü gerilim olarak geçiyor fakat daha çok karakterlerin psikolojik tahlilleri söz konusuydu.
Kitabın konusuna gelecek olursak; Trentino'daki yüksek dağlarda yer alan Borgo - San Giuda denilen köydeki yakın ormanların birinde on bir turistin cesetleri bulunur. Cesetlere yapılan otopside inanılmaz ve insanları dumura uğratan bir şey çıkar: On bir cesedin on bir ayrı ölüm sebebi bulunmaktadır. İntihar, cinayet, kalp krizi, kanser, uyuşturucu... Hatta kurbanlardan birinin ölüm sebebi köpek balığı ısırığıdır. Bulmacanın parçaları birbirine hiç uymaz. Yetkililer bu katliamın ( özellikle savcıya gıcık oldum.) inanılmaz detaylarını saklamaya çalışsa da rahip Don Ermete ve psikolog Giovanna Gassion bu bilmeceyi çözmek için ellerinden geleni yaparlar. Yürüttükleri bu soruşturma ( kesinlikle yürüttükleri soruşturma falan değil kendi aralarındaki diyaloglar ve fikir alışverişleriydi.) Okuyucuyu insan zihninin karanlık sınırlarına felsefi bir yolculuğa çıkaran gizemli bir maceraya dönüşür. Tamam gizemli olduğuna hemfikirim fakat ortada ne macera, ne de felsefi yolculuk vardı. Kitap rahip Ermete'nin perspektifi ve olayın başlangıcı ve gözlemleriyle başlıyor. Katliamı ilk gören rahip olduğu için savcının göz hapsine alınıyor ve bu sebepler rahibi cemaatinden uzaklaştırıyor. Kendini bu izole köye adamış olan rahip çok üzülüyor ve psikolog Giovanna'dan yardım istiyor. Giovanna'da köye gelip papaz evine yerleşiyor. Katliamda kaybolmuş bir çocuk da var aynı zamanda. Kitap Giovanna'nın anlatımıyla süregeliyor. Psikolog 15 yıl önce parmağını kemiği görünecek derecede ekmek keserken kesmiş ve katliamın olduğu sabah uyandığında yarası aynı yerden açılmış ve her yer kan içinde. Bu sırrın çözümü de açıklanmadı. Roman bu iki karakterin bakış açısıyla içsel diyaloglar hatta uzun monologlarla anlatılmış. Ben okurken tuhaf bir şekilde beğendim ve zevkle okudum. Sıkılmadım da fakat merakımın ve sonuna kadar okumamın sebebi bu ilgi çekici konuların sonlarının ne olacağı ve nereye bağlanacağıydı. Hiçbir açıklama yok, kitap ayrıca tuhaf bir şekilde bitiyor. Katliamın gerçek olup olmadığı, bütün bu olanların rahip Ermete'nin veyahut Giovanna'nın bilinçli rüyası olup olmadığı kitabın sonlarına doğru tartışmalı konuşmalar eşliğinde okurun inisiyatifine bırakılıyor. Köy halkının kolektif travmalarına yardım eden Giovanna'nın çabaları okumaya devam etmemdeki diğer etkendi. Çünkü psikolojik vakalar ve konuları çok merak eder ve araştırırım. Etkileyen bir başka olay da turistleri taşıyan atlardan birinin katliama tanık olması ve olası travmatik unsurları yaşamasıydı ve atın sorguya çekilme metotları da ilginçti. Betimlemeler çok etkileyiciydi onu da kabul etmek gerekir.
Ama hâlâ anlam veremiyorum nasıl kitabın sonunda bir açıklama olmaz, nasıl böyle dikkat çekici konusuyla, ilgi çekici gizemli atmosferiyle okurun kafasında soru işaretleri bırakılır bu denli. Bu yüzden net bir hayal kırıklığı yaşadım ve kitabı genel olarak beğendiğim halde 7 puan verdim. Az mı çok mu bilemedim.:) Ha bu arada kaybolan çocuk kitabın sonlarına doğru bulunuyor ve çocuk çok ifadesiz bu da bana katliamın gerçek olduğunu ve işin içinde Stephen Kingvari olaylar olduğunu düşündüm. Doğaüstü birşeyler olabilir belki, bende böyle tamamlayayım. Sonuna kızsam da çok da haksızlık etmeyeceğim.
Tavsiye eder miyim bilemiyorum. Okuyacak olan okurlar tatmin edici, herşeyin kafada oturtulmuş bir sonucunu beklemesin.
Kitaplarla kalın... Hep kitaplarla.:)
Keyifli okumalar.
Sevgiyle.<3
·
2 artı 1'leme
·440 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.