Eğitim
Çocuk yetiştirme konusunda işin doğrusu nedir sizce? Ailelere neler önerirsiniz?
Asım doğmadan önce Oya'ya "Bir çocuğumuz olacak, onun kendi başına bir birey olduğunu unutma. O, senin istediklerini ve gönlündekileri yapmak zorunda değil. O herhangi bir konuda karar verdiğinde sen ona ancak tavsiyede bulunabilirsin. Onun yerine karar veremezsin. Onun kararı her neyse, saygı duymak zorundasın," dedim. Biz Asım'ı yetiştirirken hep bu düsturda ilerledik. Ailelere de bunu düstur edinmelerini önerebilirim. Tabii bunun yanında Asım'ı iyi okullara gönderdik. Mesela Robert Kolej'e değil de Alman Lisesi'ne gitti. Çünkü daha iyi bir okuldu. Sonra ailecek Fransa'ya gittik bir süre, orada da Alman Lisesi'ne gitti. Tabii bu arada Fransızcayı da öğrendi. Bunun yanında otobüs ve metro hatlarını kullanarak şehir içinde seyahat etmeyi öğrendi. İstanbul'a gelince de bunları uygulamaya devam etti. Ben belki kırk beş sene olmuştur, hiç otobüse binmedim. Ama Asım, İstanbul'da da vapur, otobüs ve metro kullanıyor. Yeri geldiğinde de arabasıyla trafiğe çıkıyor. Biz bu konuda onu hiç yönlendirmedik, bunları Asım kendi kendine geliştirdi. Bir de Asım çok seyahat etti. Ayrıca hep zeki bir çocuktu ve en önemlisi de çok meraklıydı. Bir çocuğun gelişimindeki en önemli detaylar bunlardır diye düşünüyorum; özellikle merak.
Bizim Asım'da uyguladığımız en önemli yöntemlerden biri de bol bol kitap alıp okumak oldu. Asım büyürken ben her akşam ona mitoloji okudum. Mitolojiler bittiğinde de büyük keşifleri, Kristof Kolomb ve James Cook'u okumaya Birçok isim öğrendi, öğrendikçe merakı arttı. Zamanla kitaplarını kendisi almaya başladı. Böylece kitap alma alışkanlı kazandırdık oğlumuza. Asım şimdi kendi konusundaki klasik hemen şunun altını iki kez çizmek isterim: Asım'ın parası var. Bu da yadsınamayacak derecede önemli bir faktördür. Yani Asım bir kitap alırken onun fiyatını düşünmek zorunda kalmıyor. Bunu her gençte görmek mümkün değil. Öyleyse her gence de tavsiye edemezsin. Hakaret eder gibi, bu imkânların yoksa sen adam olamazsın demeye getirmek istemem çünkü bu doğru değil. Herkesin benim söylediklerimden kendi imkânları dahilinde mümkün olanları almaları ve uygulamaları yerinde olacaktır. başladım.
En önemlisi aileler, çocuklarını dikkatli ve özenli bireyler olarak yetiştirmeye gayret edebilirler. Eminim bu özellikler tüm yaşamları boyunca onlara çok şey kazandıracaktır. Çünkü insan bir kere bu alışkanlığı edinince yapmadığı ya da yarım bıraktığı şeyler onu çok rahatsız ediyor. Çocuk belirli bir yaşa geldikten sonra da artık tavsiye verirken dahi dikkat etmek gerekir. Bilhassa ikili ilişkilerine hiç bulaşmamakta fayda vardır. Bulaştığında başının derde gireceğini garanti edebilirim. Bu konuda terazi hiç şaşmaz, kendimden biliyorum.
Aileler, çocuklarıyla aralarında geliştirdikleri arkadaşlık bağını koparmaktan mutlak suretle kaçınmalıdırlar ki bu çok önemli. En başta çocuğun kendi başına bir birey olduğunu kabul etmeliyiz, her ailenin bunu uygulaması aslında elzem. Çocuğa karşı tavrımızın tavsiye vermekten öteye gitmemesi
gerekiyor. Çocuk, ancak kendini özel ve değerli hissedince bireylik kazanıyor.
Bununla birlikte ebeveyn olarak daha alt bir sosyal seviyeden geliyorsan da şunun farkında olacaksın, kısa bir zamanda çocuğun seni geçecek. Ve sen bunu kabullenmek zorundasın!
Sayfa 87Kitabı okuyor
·
112 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.