"Okumasını Bilenler Gittiler" dedi.
Hakkari'de Bir Mevsim 
Hakkari'de Bir Mevsim
Ferit Edgü 1964’te er-öğretmen olarak gittiği Hakkâri’nin Pirkanis köyünde (günümüzdeki adı Işıklar) yaşadıklarını yıllar sonra düşle gerçeği bir arada kurgulayarak bu romanında anlatmıştır. Bir kış mevsimi boyunca -kitaptaki ifadeyle - Hakkari ilinin Pir. Köyünün yerlisi olan insanların yaşamları, ekonomik koşulları ve yaşadığı zorluklar Ferit Edgü 'nün bakış açısıyla gözler önüne serilir. Yazar, ana karakter üzerinden yabancılaşma duygusu ve varoluş olgusunu temele alır.
youtu.be/LkRMvMBUGYg?si=...
Hakkari'de Bir Mevsim filmi: Ferit Edgü romanından beyaz perdeye uyarlanan film 1983 yılında Berlin Film Festivali'nde Gümüş Ayı ödülüne layık görülmüştür.
Türkiye'de uzunca bir dönem yasaklı kalan filmin başrollerinde Genco Erkal, Şerif Sezer ve Rana Cabbar gibi isimler bulunuyor." (Beyazperde)
Ferit Edgü 'yü ilk defa okuduğumu itiraf etmeliyim. Kitabı okuduktan sonra sanırım çok rahatlıkla şunu söyleyebilirim ki en sevdiğim kitaplar arasına girdi bu eser. Gerek gerçek hikaye oluşu, gerek şiirsel bir dil kullanarak bir roman oluşu ve gerekse çok ince işlenmiş eleştirileriyle adeta kitabın içinde, o yörede, karların içinde buluyorsunuz kendinizi. Bazen ise en acı şekilde karlara gömülen çocuk bedenlerini seyrediyorsunuz.
Evet çok fazla çocuk ölümleri var. Yazarımız bunu en acı şekilde sunmuş. 'Cüzzam, trahom bir alınyazısı değildir.' diyor. Alıntının daha geniş şekli ile: "Yavrularım, insanlar üç aylık bebekken, nedeni bilinmeyen hastalıklardan ölmeden de yaşayabilir. Cüzzam, trahom bir alınyazısı değildir." (Say: 244)
Bir ilde, bir doktorun dahi bulunmadığı bir dönem. Karlar erimeden de kimselerin uğramadığı bir köy. Dağlar arasında.
"Allah bu dağları yaratırken, dağlar ağlamış hemde, çok ağlamış.
Bize kim, kim bakacak demiş?
Bizi bu kadar karlı, bu kadar ıssız yaratıyorsun.
Hiç kimse bu dağlara gelmez demiş.
Allah dağlara bizleri göstermiş, demişki bunlar çaresizdir, hiç çareleri yoktur.
Bunlar burada oturur size bakar demiş."
( Film Alıntısı)
Ve karlar eridikten sonra gelen müfettişle aralarında geçen diyalog:
"Müfettiş, kışı nasıl geçirdiğimi sordu.
Bebeleri gömerek..." dedim.
Kitap gerek konusu, gerekse işleniş yönüyle mükemmel. Çok çok beğendim ve kesinlikle her gözün okuduğu, her kitaplıkta bulunması gereken bir eser.
Kitapta sevdiğim alıntılar:
"Burda kitap okuyan var mı? dedim. Eskiden vardı, dedi. Şimdi pek kalmadı. Bedava versem bile okuyan yok.
Neden? dedim.
Okumasını bilenler gittiler, dedi." (Say: 41)
"Çocuklar, alın bakalım defterlerinizi, kitaplarınızı.
İşte kalemleriniz, işte silgileriniz.
Ama silgilerinizi pek kullanmayın.
Yazdığınız hiçbir şeyi silmeyin, yanlış da olsa
silmeyin, ben de öyle yazıyorum, yanlışlarımın üstünü çizmeden yazıyorum. İlerde bir gün, kendi yanlışımı, yaptığım yanlışı görmek için. Günü geldiğinde düzeltmek için." (Say: 84)
"İnsanoğlu kendine yetmesini bilseydi, önemli bir sorunu çözümlemiş olurdu." (Say: 157)
"Hoca, benim kardeş hasta, diyor.
Nesi var? diyorum.
Ateşi var çok, diyor. Ölecek.
İlâç vereyim mi? diyorum.
Hayır, portakal ver, diyor.
Portakal yememiştir hiç." (Say: 180)
"Ne yapacak, diz çöküp yalvarmaya başladı, Yakmayın kitapları, yakmayın kitapları, hepsini size veriyorum, okuyun onları, hiç değilse okuduktan sonra yakın, dedi. Ama kimse dinlemedi." (Say: 222)
"Kurallar içinde bulamaz insan kendini, bunu çoktan anladım." (Say: 229)
"Ama ben, şimdi giderayak, sizden bir şey istiyorum:
Bütün öğrettiklerimi unutun. Dünya dönüyor, evet, ama belki de burda, bu dağ başında dönmemesini bilmek daha doğrudur." (Say: 243)
Hakkari'de Bir Mevsim Ferit Edgü
··
728 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.