Takvimler 2 Haziran 1963'ü gösterdiğinde,
Yani 61 yıl önce bugün, gece yarısına yakın Nazım Hikmet ile Vera, her pazar günü yaptıkları gibi klasik türk kahvelerini içerler karşılıklı.
Nazım o gün biraz durgundur, Vera'ya:
“Kalk Veracığım, kalk da parka gidelim,
Kestane ağaçlarının altında otururuz.
Baştan aşağı çiçek içindedirler...." der...
Gidip bir kestane ağacının altında otururlar...
Nazım yine bir çocuk gibi tutar elini sevgilisinin.
Tüm hayatını belli belirsiz anlatır...
Aklına ne gelirse anlatır uzun uzun.
Kimi zaman Piraye'ye haksızlık ettiğinden
Kimi zaman annesini çok özlediğinden bahseder.
Vera'nın elini bir an olsun bırakmaz...
Vera, sonradan o geceyi anlatırken gözlerinden uyku aktığını ama Nazım'ın o hüzünlü halinden dolayı o gece onu dinlediğini anlatacaktır..
Türkiye'yi, İstanbul'u, dostlarını çok özlemiştir şair.
Yüreği artık hasreti kaldıramamakta, bunu bilmektedir...
Ve bir an durup şu sözleri söyler saçları saman sarısı Vera'sına:
"Öldükten sonra yarım saat içinde uyanmak isterdim.
Bana bunca acıyı çektiren yüreğimi görmek,
Bir de senin ağlamanı işitmek için..."
Ertesi sabah,
3 Haziran günü şair gazeteleri almak, memleketinden haberleri öğrenmek için posta kutusuna uzandığında kalp krizi geçirip hayatını kaybedecek ve bu fotoğraf şair'in toprağa verilmeden önce son fotoğrafı olarak kayda geçecektir...
Saygı, sevgi ve özlemle...
en güzel sen andın çok büyük şairi stare mekanı cennet olsun.çok güzel paylaşım stare
Karlı kayın ormanında
yürüyorum geceleyin.
nazım hikmet ran
Estağfurullah ne demek hocam
2 sonraki yanıtı göster
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.